எழுதுவதில்லை

     உன் பெயரைக்கூட நான் எழுதுவதில்லை..
     ஏன் தெரியுமா?
     "பேனா" முனை உன்னை குத்திவிடுமோ என்று..

இதழ்நீர் துப்பு. இனிக்கட்டும் கடல்.

கடலில் 3.6 சதம் உப்பு
முன்னமே இருக்கிறது.
அதுபோதும். எங்கே... உன்
இதழ்நீர் துப்பு. இனிக்கட்டும்
கடல்.

சலவைக்கு

மூன்று சட்டை
இரண்டு பேண்ட்
ஒரு மனசு
சலவைக்கு..

ஒளவைப்பாட்டியின் சமயோஜிதம்!

 

 

 

 

ஒளவைப்பாட்டியின் சமயோஜிதம்!

 

ஒளவையார் என்ற பெயரில் பல மூதாட்டிகள் இருந்துள்ளனர் என்று சொல்லப்படுகிறது. வெவ்வேறு காலத்தில், வெவ்வேறு சூழ்நிலையில் அவர்கள் வாழ்ந்துள்ளதாகவும், வெவ்வேறு வள்ளல்களால் ஆதரிக்கப்பட்டனர் எனவும் கூறப்படுகிறது. அவர்கள் சிறப்பான பாடல்கள் பல பாடியுள்ளனர். தற்போது காணப்படும் வரலாறுகளை வைத்து ஒளவையார் கதைகளைத் தொகுத்தால் கீழ்க்கண்ட நால்வர் பற்றிய வரலாறுகளைத் தனிமைப்படுத்தலாம். 1. சங்க கால ஒளவையார் 2. பாரி மகளிர் - பெண்ணை நதி என்ற கதைகளோடு தொடர்புடைய ஒளவையார். 3. சோழர் கால ஒளவையார் 4. 14 ஆம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த ஒளவையார் 5. தனிப்பாடல்களின் அடிப்படையில் இன்னும் இரு ஒளவையார்கள். இப்பகுதியில் நாம் காண இருப்பவர் சோழர் கால ஒளவையார். ஆத்திசூடி, கொன்றைவேந்தன், மூதுரை, நல்வழி போன்ற நீதி நூல்களைப் பாடியவர். இவர் எங்கே பிறந்தார் என்பதற்கு வரலாறில்லை. இவர் தனிப்பாடல்களும் பாடியுள்ளார். இவர் பாடிய நாலு கோடிப்பாடல்கள் குறிப்பிடதக்கவையாகும். ஒரு முறை சோழ நாட்டிலே ஒரு சுவாரசியமான நிகழ்ச்சி அரங்கேறியது. அன்று சோழ மன்னனுக்கு என்ன தோன்றியதோ தெரியவில்லை. மன்னன் தம் புலவர்களை எல்லாம் அழைத்து மறுநாள் பொழுது விடிவதற்குள் நாலு கோடிப்பாடல் பாடிவர வேண்டும் என்று கட்டளையிட்டார். ஒரு நாளில் நாலு பாடல் என்பதே பெரிய வேலை. அதுவும் புலமையுடன் எழுத வேண்டும். நாற்பது பாடல் என்றாலும் பரவாயில்லை. ஒரேயடியாக நாலுகோடிப் பாடல்கள் வேண்டுமானால் நாங்கள் எப்படி எழுதுவோம். ஐயோ சொக்கா...! என்று தருமியைப் போலப் புலம்பத் துவங்கி விட்டார்கள் புலவர்கள். எப்படிப் பாடுவது என அஞ்சினார்கள். அந்த வழியாக வந்த ஒளவையார், புலவர்கள் இப்படி புலம்பிக் கொண்டிருப்பதைப் பார்த்து என்னவென்று விசாரித்தார். புலவர்களோ "எப்படிச் சிக்கிருக்கோம் பார்த்தீங்களா??" என்று வடிவேலு ரேஞ்சுக்கு நடந்ததைக் கூறினார்கள். இதைக் கேட்ட ஒளவைப் பாட்டி "பூ இவ்வளவு தானா?" என்று சொல்லி 'சிறப்பான பண்புளைக்' குறிக்குமாறு நான்கு பாடல்களை ஒவ்வொன்றும் ஒரு கோடிக்குச் சமானம் எனப் பொருள் படும்படியாகப் பாடி அந்த நான்கு பாடல்களையும் புலவர்களிடம் தந்தார். மறுநாள் புலவர்கள் அந்தப் பாட்டை மன்னரிடம் பாடிக்காட்டினார்கள். மன்னனுக்கோ மிகவும் ஆச்சரியம். இத்தனைச் சிறப்பு வாய்ந்த பாடலை இவ்வளவு சமயோசிதமாகப் பாட ஒளவையாராலேயே முடியும் என்று கூற புலவர்களும் ஒத்துக்கொண்டார்கள். பெருமகிழ்ச்சியடைந்த மன்னன் ஒளவைப்பாட்டியை அழைத்து அவருக்கு பெரு மரியாதை செய்து பரிசுகளும் கொடுத்து மகிழ்ந்தான் என்கிறது வரலாறு. விடிவதற்குள் பாடப்பட்ட அந்த நான்கு கோடிப்பாடல் என்னவென்று கேட்கிறீர்களா? இதோ கீழே: மதியாதார் முற்றம் மதித்தொரு கால்சென்று மிதியாமை கோடி பெறும்; உண்ணீர் உண்ணீர் என்று உபசரியார் தம்மனையில் உண்ணாமை கோடி பெறும்; கோடி கொடுத்தும் குடிப்பிறந்தார் தம்மோடு கூடுதல் கோடி பெறும்; கோடானு கோடி கொடுப்பினும் தன்னுடைநாக் கோடாமை கோடி பெறும் (ஒளவையார் தனிப் பாடல்:42) என்பதே அப்பாடல். இப்பாடலில் கோடி என்று ஒரு கோடி பொன் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இப்பாடலில் ஒவ்வொன்றும் ஒரு கோடி பொன்னுக்கு இணையானவை என்று நான்கு செயல்களை ஒளவையார் குறிப்பிட்டுள்ளார். 1. நல்ல பண்புகளை மதித்து நடக்காதவரின் வீட்டின் முன்பகுதியைக் கூட மிதிக்காமல் இருப்பது, செல்லாமல் இருப்பது கோடி பொன்னுக்கு இணையானது ஆகும். (நம்மை மதிக்காதவரின் வீட்டுக்குச் செல்லாமல் இருப்பது கோடி பொன்னுக்கு இணையானது என்றும் பொருள் கூறுவார்கள் அதாவது மதியாதார் தலைவாசல் மிதியாதே!) 2. உண்ணுமாறு விரும்பிக் கேட்டுக் கொள்ளாதவரின் வீட்டில் உண்ணாமல் இருப்பது கோடி பொன்னுக்கு இணையானது ஆகும். 3. கோடி பொன்னைக் கொடுத்தாவது நல்ல குடும்பத்தில் பிறந்தவர்களுடன் சேர்ந்து வாழ்வது கோடி பொன்னுக்கு இணையானது ஆகும். 4. பலகோடி பொன் கிடைப்பதாக இருந்தாலும் சொன்ன சொல்லிலிருந்து தவறாமல் வாழ்வது கோடி பொன்னுக்கு இணையானது ஆகும். இப்படி நான்கு கோடிப்பாடலை எழுதியதால் ஒளவையார் சோழ மன்னனால் மிகவும் போற்றப்பட்டார். நம் கலாச்சாரத்தில் பெண்கள் என்றும் அடிமைகளாக இருந்ததில்லை என்பதற்கும், ஆணோ பெண்ணோ அவரவர் பெற்ற ஞானத்திற்கும் அறிவுக்கும் தகுந்த மரியாதை எக்காலத்திற்கும் கிட்டும் என்பதற்கு ஒளவைப்பாட்டியே சான்று. என்றும்

 

 

 

 

 

இராமன் காட்டுக்குப் போனது மனித குலத்தின் நன்மைக்கு எப்படி உதவியது?

இராமன் காட்டுக்குப் போனது மனித குலத்தின் நன்மைக்கு எப்படி உதவியது?

ஒரு அரசனுக்கு பிறக்கும் முதல் ஆண்  மகன், பட்டத்து இளவரசன் என அழைக்கப் பட்டு பிறகு  படத்துக்கு உரியவன் ஆகிறான் என்பது இந்தியாவிலும், உலகின் பல பகுதிகளிலும் இருந்த வந்த முறை,  வழக்கம்.  இளைய சகோதரர்கள் பலவேறு பொறுப்புகளை ஏற்று அண்ணனுக்கு ஆட்சி பொறுப்பில் உதவி செய்வதும் வழக்கமே.

அரசனாகும் உரிமை முதல் மகனுக்கு,  என்பதே அக்கால நடைமுறை.  இந்த வழக்கப் படி ஆட்சியில் அமர வேண்டியவர் இராமர்.

 அதோடு மக்களின் அன்புக்கும், விருப்பத்துக்கும் உரியவனாக இருந்திருக்கிறார் இராமர்.  மக்கள்   இராமர் பொறுமை உடையவர். கருணை உடையவர். எல்லா மக்களிடமும் அன்பு செலுத்தி மக்களில் ஒருவராக இருப்பவர், இணையற்ற வீரர்,  மனைவியைத் தவிர வேறு எந்தப் பெண்ணையும் மனதாலும் நினையாதவர், இது போன்ற பல நற்குணங்களை உடையவர், அதனால் அவர் ஆட்சிப் பொறுப்பில் அமர்வது , தாங்களே அமர்வது போல என மக்கள் கருதினர்.  மாதரர் வயதில் மிக்கார் கோசலை மனதை ஒத்தார். முதியோர் எல்லாம் தசரதனைப் போல மகிழ்ந்தனர் என்று எல்லாம் கம்பர் சொல்லி இருக்கிறார்.

தசரதனின் இளைய  மனைவியான கைகேயியும் இராமனிடம் அன்பு பூண்டவளாக அவன் அரசன் ஆவதில் மகிழ்ச்சி அடைந்த நிலையில் இருக்கிறாள். ஆனால் இராமன் அரசன் ஆனால் அவன் அன்னையும் , தசரதனின் முதல் மனைவியும் ஆகிய கோசலை முக்கியத்துவம் பெறுவாள் என்றும், கைகேயி முக்கியத்துவம் இழந்து மூலைக்கு தள்ளப் படுவாள் எனவும் அவளது தாதி தெரிவிக்கிறாள். அரண்மனையில் தன் செல்வாக்கு தொடர வேண்டும் என்கிற விருப்பத்தினால் , ஆசையினால் உந்தப் பட்டு கைகேயி பதவியை தன் மகன் பரதனுக்கு தர திட்டமிடுகிறாள்.  இராமன் 14 வருடம் வன வாசம் என்றால் அவன் திரும்பி வருமுன் பரதன் மகனுக்கு இளவரசுப் பட்டம் சூட்டி விடலாம் என்பதுவும் கைகேயியின் திட்டம்.

அதற்காக கைகேயி தசரதன் முன்பு தனக்கு அளித்திருந்த இரண்டு வரங்களை உபயோகப் படுத்துகிறார். தான் கொடுத்த வாக்கை மீற முடியாத தசரதன்,  பொறியில் சிக்கிய விலங்காக துடிக்கிறார்.

இந்த நிலையில் மனித சமுதாயத்திற்கு வாழும் வழியைக் காட்டும் வகையில் இராமர் செயல் பட்டதாகவே நான் கருதுகிறேன். என்னைப் பொறுத்தவரையில் இராமர் அந்த நேரத்திலே செயல் பட்ட விதமே, இராமாயணத்தின் முக்கிய நிகழ்வாக நான் கருதுகிறேன்.  ஆசையால் தூண்டப் பட்ட கைகேயி இராமனிடம் இருந்து ஆட்சியைப் பறித்ததோடு அவரை 14 வருடம் வன வாசம் போக சொல்கிறார்.  இது கொடுமையான அநீதியே. தவறு செய்யாமலே தண்டனைக்கு ஆள்ளக்கப் படுகிறார் இராமர்.  கைகேயின் ஆசை இந்த அநீதிக்கு காரணமாகிறது. ஆனால் இராமர் தன்னுடைய பல கொள்கைகளை ஒரே  முடிவின் மூலம் வெளிப் படுத்துகிறார். தசரதனோ, நீ என்னைக் கைது செய்து சிறையில் அடைத்து ஆட்சியைக் கைப் பற்றிக் கொள் என்கிறார். இராமருக்கு இழைக்கப் பட்ட அநீதியைக் கண்ட இலக்குவனோ, தான் தனியாக நின்று போர் புரிந்து இராமனுக்கு ஆட்சியைத் தருவதாக சூளுரைக்கிறான். மக்களின் மனங்கவர்ந்த இராமனுக்கு மக்களின் முழு ஆதரவும் இருக்கிறது.  அமைச்சரும் படைகளும் கூட இராமருக்கு இழைக்கப் பாட்டது  அநீதி என்பதை உணர்ந்து இருக்கினறார்கள். இராமன் தசரதனையும், கைகேயியையும் சிறையில் தள்ளி ஆட்சியைப் பிடித்திருக்க  இராமனால் முடியும்.

ஆனால் கைகேயிக்கு   இராமனின் பதில் இதுதான்.  "தாயே, தந்தையின் கட்டளை என்று கூறி நீங்கள் என்னிடம் இதை சொல்ல  வேண்டியதில்லை.  பரதனுக்கு பட்டத்தை அளித்து, நான் காட்டுக்கு செல்வது உங்களுக்கு மகிழ்ச்சியை தருமானால் அதை நான் மகிழ்ச்சியுடன் செய்வேன்."

இராமரின் இந்த செய்கையின் மூலம் அவர் உணர்த்திய கொள்கைகள் வருமாறு, 

1)மற்றவரின் மகிழ்ச்சிக்காக தான் விட்டுக் கொடுத்தல், மற்றவரின் மகிழ்ச்சிக்காக தான்  இன்னல்களை ஏற்றுக் கொள்ளுதல்

 

2)தந்தை ஒருவருக்கு அளித்த வரத்தை காப்பாற்றும் பொறுப்பு மகனுக்கு உண்டு.

 

3)பதவி என்பது தோளிலே போடக் கூடிய துண்டு போன்றது , கொள்கை என்பது இடுப்பிலே கட்டக் கூடிய வேட்டி போன்றது என்பதை வாழ்க்கையில் வாழ்ந்து காட்டுதல்.

 

4) ஒருவரின் ஆசையினால் உருவாகும் இக்கட்டான  நிலையை தன்னுடைய தியாகத்தினால் சரி செய்வது.

 

 

இராமன் காட்டுக்குப் போகாமல் தந்தையை எதிர்த்து நின்று இருந்தால் உண்டாகும் தவறான முன்னுதாரங்கள்:

1)பதவிக்காக சண்டை போடுதல்

2)பதவிக்காக தந்தையை சிறையில் அடைத்தல்

3)மக்களும் இராமரின் ஆதரவாளர்களும் அரசுப் படைகளுடன்

சண்டை  இட்டு நாட்டிலே பூசலும் , குழப்பமும், ஒழுங்கின்மையும் உருவாதல்.

இவ்வாறாக  இராமன் தன் சுகங்களை  மறுத்து, தன் கஷ்டங்களை  சுமந்து கொண்டு  காட்டுக்கு சென்று இருக்கிறார்.

இந்த செயல் மூலம் அவர் உலக சமுதாயத்துக்கு மிக முக்கிய ஒரு செயல் பாட்டை, கொள்கையை காட்டி இருக்கிறார். 

இந்திய சமுதாயம் இராமரின் கொள்கையின் தாக்கத்திலேயே எப்போதும் இருந்து வருகிறது.  சகிப்புத் தன்மையும், பொறுமையும், விட்டுக் கொடுக்கும் தன்மையும், தியாகமும் இந்திய சமுதாயத்தின் ஒரு தன்மையாக ஆகி விட்டது.

இராமருக்குப் பிறகு வந்த பலரும் அவரின் சமரச தியாக வழியை பின்பற்றி உள்ளனர்.

 இராமரின் தாக்கம் பெரும்பாலான இந்தியர்களிடம்  இந்தியனிடமும் அவர்கள்  அறிந்தோ அறியாமலோ உள்ளது.  பல்லாயிரம் ஆண்டுகளுக்குப் பின் வந்த சமீபத்திய அரசியல் வாதியான காந்தியும் இராமரின் வழியையே பின்பற்றினார். அவர் எந்தப் பதவியையும் தேடவில்லை.

தனக்காக எந்த சொத்தையும் சேர்க்கவில்லை. காந்தியைப் பற்றி நான் உங்களுக்கு சொல் வேண்டியதில்லை. இன்றைக்கு உலகில் உள்ள அரசியல் சமூக சிந்தனையாளர்களின் முக்கிய நம்பிக்கை காந்தியின் கொள்கைகளிடமே உள்ளது. ரகுபதி ராகவா ராஜா ராம் ஈஸ்வர அல்லா தேரே நாம் என்ற மத நல்லிணக்கப் பாடலைப் பாடி  ராம ராஜ்ஜியம் அமைக்க விரும்பிய காந்தி, இராமரின் தியாகக் கொள்கைகளை  முழுதுமாக உள் வாங்கி சிறப்பாக வெளிப் படுத்தி இருக்கிறார் என்று சொன்னால் அது மிகை அல்ல.

ஆசை வெறிக்கு  மாற்றாக அன்பையும்

பிடிவாதத்துக்கு மாற்றாக விட்டுக் கொடுக்கும் தன்மையையும்

மோதலுக்கு மாற்றாக  சமரசத்தையும்

அடித்துப் பிடுங்குவதற்கு மாற்றாக தியாகத்தையும்  

 முன் வைத்து தான் ஒரு ரோல் மாடல் ஆக வாழ்ந்து கட்டியதுதான், இராமர் காட்டுக்கு செல்லும் தியாக முடிவை எடுத்ததன் மூலம்  மனித குலத்துக்கு கிடைத்த நன்மை.

 

 

 

போதும் பார்த்தது

'போதும் பார்த்தது
கண் பட்டுவிடப்போகிறது' என்றாய்
ச்சே...ச்சே..உன்னைப் பார்த்தால்
என் கண்களாவது பட்டுப் போவதாவது
துளிர்த்துக்கொண்டல்லவா இருக்கின்றன.

ஏன்

என்னை எங்கு பார்த்தாலும்
ஏன் உடனே நின்று விடுகிறாய்?'
என்றா கேட்கிறாய்.

நீ கூடத்தான்
கண்ணாடியை எங்கு பார்த்தாலும்
ஒரு நொடி நின்று விடுகிறாய்

உன்னைப் பார்க்க உனக்கே
அவ்வளவு ஆசை இருந்தால்
எனக்கு எவ்வளவு இருக்கும்!

கவிதை

"எல்லாக் கவிதைகளுமே
உன்னைப் பற்றியவை
தானெனினும்
ஒரு கவிதை கூட
உன்னை மாதிரி இல்லையே?"

காதலித்துவிடு,

இப்பொழுதே
என்னை காதலித்துவிடு,
இல்லையென்றால்
அடுத்த ஜென்மத்தில்,
இதற்கும் சேர்த்து
நிறைய
காதலிக்க
வேண்டியிருக்கும்..!

Nijam

நீ
நிலைத்திருக்கும் நிஜம் என்று
நினைத்தேன்!
ஆனால் கலைந்து போகும்
கனவாகிப் போனாய்....

ஒருமுறை வந்த கனவு
என்றும் மீண்டும் வருவதில்லை!...
ஏனோ நீ மட்டும்
ஆடிக்கடி கண்முன் தோன்றி
மனதை ரணமாக்குகிறாய்!!!

கலைந்து போனது
கனவு மட்டும் என்றெண்ணினேன்
வாழ்க்கையும் தான் என்று
உணர்த்தியது உன் வார்த்தைகள்!

ஏனடி  என் கனவுக்குள் வந்தாய்?
இப்போது ஏனடி கலைந்து போகிறாய்..???

சுடர் விட்டு ஓளிரும் தீபத்திடம்
காதல் கொண்டு
ஆதில் எரிந்து போகும்
விட்டில் பூச்சியாகிப் போனேன் நான்!!!!

ஏழு நாள் வாழும் பட்டாம்பூச்சிக்குக் கூட
ஆதன் வாழ்க்கையை ரசிக்கும் உரிமையுண்டு!
உன்னோடு ஏழு ஜென்மம் வரை வாழ ஆசைப்பட்ட எனக்கு
சிறகிழந்து தவிக்கும்
இந்தத் தண்டனை எதற்காக..........??

உன்னைக் காதலித்த பாவத்திற்காக
காலம் முழுவதும் எனக்கு
விதிக்கப் பட்டது
கண்ணீர் மட்டும் தானா????

இதழ்களில் புன்னகை
விரியும் போதெல்லாம்
இதயம் ஏனோ வலிக்கிறது!!!

உன் நினைவுகள்
என் காயத்திற்கு மருந்தா இல்லை
அமிலமா என்று தெரியவில்லை!
இருந்தாலும்
அள்ளி அள்ளிப் பூசிக் கொள்கிறேன்!!!!

ஏத்தனையோ தடவை சொல்லியும்
புரிந்து கொள்ளாமல் விட்டுச் சென்ற
உன்னை  நினைத்து வேதனைப்படுவது
முட்டாள்த் தனம் என்று தெரிகிறது!

ஆனாலும் அந்த முட்டாளத் தனத்தை
சேய்யாமல் இருக்க
இந்த முட்டாளுக்குத் தெரியவில்லை!!!!

ஏன் வேதனைகளைக் கொட்டி
எழுதிய கவிதைகளைக் கூட
பொத்தி வைக்கிறேன்!
என்றாவது நீ படித்தால்
எனக்காகக் கண்ணீர்
சிந்தக் கூடாது என்பதற்காக............

முல்லா திருமணம்

முல்லா தான் திருமணம் செய்துகொள்ளப்போகும் பெண்ணின் தந்தையிடம் பேசிக் கொண்டிருந்தார்

"ஐயா ! நான் உங்களது மகளை திருமணம் செய்துகொள்ளவிரும்புகிறேன் "

அந்தப் பெண்ணின் தந்தை அவனைப் பார்த்து கேட்டார் " இது நிமித்தமாக எனது மனைவியை பார்த்தாயா ? "

"பார்த்தேன் ஐயா ! ஆனாலும் எனக்கு உங்களின் மகளைத் தான் அதிகம் பிடித்திருக்கிறது " என்றார் முல்லா

பெண்ணின் தந்தை : ???????????

கண் கலங்காதிருப்பாள்

இனி என் காதலி கண் கலங்காதிருப்பாள்
"இன்று முதல் இந்தியாவில் வெங்காயம் தடை செய்யப்படுகிறது "

அழகரின் வரலாறும்: அழகர்கோவிலின் சிறப்பம்சமும்

ஒரு காலத்தில் இந்த உலகில் இறப்பு என்பதே இல்லாமல் இருந்தது. ஏனெனில் யாரும் தவறு செய்வதே கிடையாது. இருந்தும் ஒருவன் ஒரு பெண்ணை பலாத்காரம் செய்வதற்காக துரத்தி வரும் போது அங்கு வந்த தர்மதேவன் அவனை ஒரே அடியில் வீழ்த்தினார். இந்த விஷயத்தை கேள்விப் பட்ட சிவன், உலகில் தர்ம,நியாயம் அழிந்து விடக்கூடாது.

அதை பாதுகாப்பது உன் பொறுப்பு. எனவே அதற்குரிய உருவத்தை உனக்கு தருகிறேன் என கூறி தர்மதேவனுக்கு, பற்கள் வெளியே தெரியும் படி ஒரு கொடூரமான உருவத்தை வழங்கி விட்டார். இதைக்கண்ட உயிர்கள் நாம் தப்பு செய்தால் தர்மதேவன் அழித்து விடுவான் என்று பயம் கொண்டன. நல்லது செய்யப்போய் நமது உருவம் இப்படி ஆகி விட்டதே என கவலை கொண்டான் தர்மதேவன். சரி! நமது உருவம் தான் இப்படி ஆகி விட்டது. நாம் தினமும் எழுந்தவுடன் விழிக்கும் முகமாகவது மிகவும் அழகாக இருக்க வேண்டும் என இந்த அழகர்கோவில் மலையில் தவம் இருந்தான். இவனது தவத்திற்கு மகிழ்ந்த அழகின் தெய்வமான விஷ்ணு, இவனுக்கு காட்சி கொடுத்து ''வேண்டியதை கேள்'' என்று கூறினார். அதற்கு தர்மதேவன், நான் இந்த மலையில் தவம் செய்த போது காட்சி கொடுத்தீர்கள். எனவே நீங்கள் நிரந்தரமாக இங்கேயே எழுந்தருளவேண்டும். அத்துடன் தினமும் ஒரு முறையாவது உங்களுக்கு பூஜை செய்யும் பாக்கியத்தை தரவேண்டும் என்றான்.

தர்மதேவனின் வேண்டுகோளின் படி மகாவிஷ்ணு சுந்தரராஜப்பெருமாளாக இந்த மலையில் எழுந்தருளினார். சுந்தரம் என்றால் 'அழகு'. எனவே அழகர் என்ற பெயரே நிலைத்து விட்டது. அத்துடன் தர்மதேவனுக்கு காட்சி கொடுத்த மலை அழகர் மலை என்றானது. இன்றும் கூட அழகர்கோவிலில் அர்த்தஜாம பூஜையை தர்மதேவனே செய்வதாக ஐதீகம்.

தல சிறப்பு : பெருமாளின் 108 திருப்பதிகளுள் ஸ்ரீரங்கம் முதலிடத்தையும், காஞ்சிபுரம் அடுத்த இடத்தையும் மூன்றாவது இடத்தை அழகர்கோவிலும் பெற்றுள்ளன. இத்தலத்தை பெரியாழ்வார், ஆண்டாள், நம்மாழ்வார், பூதத்தாழ்வார், பேயாழ் வார், திருமங்கையாழ்வார், ஆகியோர் மங்களாசாசனம் செய்துள்ளனர். பீஷ்மரும், பஞ்சபாண்டவர்களும் இத்தல பெருமாளை தரிசித்து பலனடைந்துள்ளனர்.

கள்ளழகர் என்ற பெயர் எப்படி ஏற்பட்டது : அழகர்கோவில் மூலவர் பரமசாமி. ஸ்ரீதேவி,பூதேவியுடன் அருள்பாலிக்கிறார். மகாவிஷ்ணுவின் திருக்கோலங்களிலேயே அழகர்கோவிலில் உள்ள சுந்தரராஜப்பெருமாள் தான் பெயருக் கேற்றாற் போல் மிகவும் அழகாக இருப்பார். தர்மதேவனுக்கு காட்சி தர பெருமாள் வந்ததால் வைகுண்டத்தில் பெருமாளை காணாமல் மகாலட்சுமி பெருமாளைத்தேடி இங்கு வந்துவிட்டாள். மகாவிஷ்ணுவை விட மிக அழகான லட்சுமியைக்கண்ட தர்மதேவன், மகாலட்சுமியும் பெருமாளுக்கு அருகில் இங்கேயே தங்க வேண்டும் என அடம் பிடித்தார். இவனது வேண்டுகோளின் படி மகாலட்சுமி பெருமாளை கைப்பிடித்து அவருக்கு அருகில் கல்யாண சுந்தரவல்லி எனும் திருநாமத்துடன் இங்கு வீற்றிருக்கிறாள். இப்படி அழகான இருவரது திருமணக்கோலம் அனைவர் மனதையும் திருடிக்கொண்டது. மக்கள் மனதை கொள்ளை கொண்டதால் அழகர் 'கள்ளழகர்' ஆனார். இதனாலேயே இந்த பெருமாளை நம்மாழ்வார், 'வஞ்சக்கள்வன் மாமாயன்' என்கிறார்.

தேனூர் மண்டபத்தில் நடந்த விழா : மண்டூக மகரிஷிக்கு சாப விமோசனம் கொடுப்பதற்காக அழகர் கோயிலிலிருந்து மதுரைக்கு வரும் அழகர், தேனூர் மண்டபத்தில் சித்ரா பவுர்ணமிக்கு மறுநாள் காட்சி தரும் சித்திரை திருவிழா ஒருபக்கம் நடந்து கொண்டிருந்தது. அதே போல் மதுரை மீனாட்சி திருக்கல்யாணம் திருமலை நாயக்கர் காலத்திற்கு முன்பு வரை மாசிமாதம் பெரும் விழாவாக கொண்டாடப்பட்டு வந்தது. இப்படி சைவத்திற்கு தனிவிழா, வைணவத்திற்கு தனி விழா என மதுரையில் கொண்டாடப்பட்டு வந்ததை திருமலை நாயக்கர் இரண்டு விழாவையும் ஒன்றாக்கி சைவ, வைணவ ஒற்றுமை திருவிழாவாக ஆக்கி விட்டார்.

வைகை தோன்றியது எப்படி : மீனாட்சி சுந்தரேஸ்வரர் திருமண விருந்து சிறப்பாக நடந்து கொண்டிருந்தது. தங்கள் வீட்டு விருந்தைப் பற்றி பெருமையுடன் சிவனிடம் பெண் வீட்டார் பேசினர். ''தங்களுடன் வந்துள்ள அனைவரும் உடனடியாக சாப்பிடச் சொல்லுங்கள். இங்கே உணவுவகை கொட்டிக் கிடக்கிறது. சாப்பிடாமல் இருந்தால் வீணாக அல்லவா போய் விடும்?'' என்றனர். சிவன் அவர்களிடம், ''இப்போது யாருமே பசியில்லை என்கிறார்கள். இதோ, எனது கணங்களில் ஒருவனான இந்த குண்டோதரனுக்கு முதலில் விருந்து வையுங்கள். மற்றவர்களை பிறகு பார்த்துக் கொள்ளலாம்,'' என்றார்.

விருந்தை மருந்தைப் போல ஒரே வாயில் போட்டு மென்று விட்டான் குண்டோதரன். பெண் வீட்டார் திகைத்தனர்.''மற்றவர்களை எப்படி சமாளிக்கப் போகிறோம். இந்த குண்டோதரன் இப்போது தின்றது போதாதென்று இன்னும் கேட்கிறானே,'' என வெட்கி நின்ற அவர்கள் அந்த இறைவனையே சரணடைந்தனர். திருமண வீட்டில் பெருமை பேசக்கூடாது என்பது இதனால் தான். அரண்மனைவாசிகளாயினும் அகந்தை கூடாது என்பது இச்சம்பவம் தரும் தத்துவம். சிவன் அன்னபூரணியை அழைத்தார். அவள் கொடுத்த உணவை சாப்பிட்டு விட்டு ஆறு, குளம், குட்டை, வாய்க்கால், ஏரி இவைகளில் உள்ள தண்ணீர் எல்லாம் குடித்து முடித்தான் குண்டோதரன்.அப்படியும் தாகம் தீராததால் ஈசனிடம் வந்து முறையிட்டான்.

ஈசன் தன் சடை முடியிலிருந்த கங்கையிடம், '' மதுரை நகருக்கு உடனே தண்ணீர் தேவைப்படுகிறது.  உடனே அங்கு பாய்ந்தோடு,'' என கட்டளையிட்டார். குண்டோதரனிடம், '' நீர் வரும் திசைநோக்கி கை வை. அந்த நீரை குடித்து உன் தாகத்தை தீர்த்து கொள்,'' என்றார். இதுவே 'வைகை' ஆனது. கங்கை பாய்ந்ததால் வைகையில் நீர் பெருக்கெடுத்து ஓடியது. எனவே அது புண்ணிய நதியாக மாறியது. இப்படி கங்கையையும் வைகையையும் இணைக்கும் திட்டத்தை சிவன் அன்றே உருவாக்கி வைத்திருக்கிறார். இந்த நதி காற்றை விட வேகமாக வந்ததால் 'வேகவதி' எனப்பட்டது.வைகையை பாழடித்து விட்ட நாம், அழகரையே வாய்க்கால் கட்டி இறக்கி விட்டிருக்கும் நாம், அவரிடம் பாவங்களுக்கெல்லாம் மன்னிப்பு கேட்டு, மழை பொழிய வேண்டுவோம்.

அழகர்கோவிலின் சிறப்பம்சம் :கருப்பண்ணசுவாமி: இத்தலத்தில் காவல் தெய்வமாக விளங்கும் கருப்பண்ணசுவாமி மிகவும் சக்தி வாய்ந்த தெய்வம்.பதினெட்டாம்படியான் என்று பக்தர்கள் மிகவும் பயபக்தியோடு அழைக்கப்படுகிறார்.இவரை கும்பிட்டால் நினைத்த காரி யங்கள் கைகூடும்.

கோட்டை: விவசாயிகள் விளைச்சல் அறுவடைக்கு முன்பு தங்கள் நிலத்தில் குறிப்பிட்ட இடத்தில் கோட்டை கட்டி அதில் இருக்கும் தானியங்களை அழகருக்கு காணிக்கையாக செலுத்துவார்கள்.

அழகர் கோயில் தோசை: காணிக்கையாகக் கிடைக்கும் தானியங்களை அரைத்து மாவாக்கி அதில் கோயில் சார்பாக தோசை சுட்டு பிரசாதமாகத் தரப்படுகிறது. இது பழநி பஞ்சாமிர்தம், திருப்பதி லட்டு போன்று மிகவும் புகழும், சிறப்பும் உடையது.

நூபுர கங்கை : சிலம்பாறு - ராக்காயி அம்மன் கோயில் அம்மன் கால் சிலம்பிலிருந்து மலைக்குகைக்குள் இருந்து வற்றாத ஜீவ நதியாக வந்து கொண்டிருக்கிறது
* மூலவர் மானிட பிரதிஷ்டை இல்லை. தெய்வ பிரதிஷ்டை.
* பெருமாள் சப்தரி ஷிகள் சப்த கன்னிகள் பிரம்மா விக்னேஷ்வர் ஆகியோரால் ஆராதிக்கப்படுகிறார்.
* 6 ஆழ்வார்களாலும் பாடல் பெற்ற முக்கிய திவ்ய தேசம்
* சக்கரத்தாழ்வார் சப்த கன்னிகளால் ஆராதிக்கப்படுகின்றார்.
* மற்ற தலங்களில் நின்ற கோலத்தில் மட்டுமே காட்சி தரும் ஆண்டாள் உற்சவராக உட்கார்ந்திருக்கிறார்.

மண்டூக முனிவருக்கு விமோசனம் தந்த விழா : முன்னொரு காலத்தில் மகாவிஷ்ணு இந்த உலகை அளக்க தனது திருவடியை தூக்கினார். அப்போது பிரம்மன், திருமாலின் தூக்கிய திருவடியை கழுவி பூஜை செய்தார். அப்படி கழுவிய போது திருமாலின் கால்சிலம்பு(நூபுரம்) அசைந்து அதிலிருந்து நீர்த்துளி பூமியிலுள்ள அழகர்மலை மீது விழுந்தது. கங்கையை விட புண்ணியமான இந்த தீர்த்தமே, நூபுர கங்கை என்ற பெயரில் இன்னும் அழகர் கோவில் மலையில் வந்து கொண்டிருக்கிறது. இந்த தீர்த்தத்தில் அமர்ந்து தான் சுபதஸ் என்ற முனிவர் அமர்ந்து பெருமாளை நினைத்து தியானம் செய்து கொண்டிருந் தார். அப்போது அவரைக்காண கோபக்கார முனிவரான துர்வாசர் அங்கு வந்தார். பெருமாளின் நினைப்பிலேயே இருந்த சுபதஸ் முனிவர், துர்வாசரை சரியாக உபசரிக்கவில்லை. இதனால் கோபமடைந்து துர்வாசர், ''மண்டூக பவ'' அதாவது, மண்டூகமான நீ மண்டூகமாகவே (தவளை) போ என சாபமிட்டார். இந்த சாபத்தினால் பதறிய சுபதஸ் முனிவர், துர்வாசரே, பெருமாளின் நினைப்பில் இருந்ததினால் உங்களை சரியாக உபசரிக்க முடியவில்லை, எனவே எனக்கு சாபவிமோசனம் தந்தருள வேண்டும் என வேண்டினார்.அதற்கு துர்வாசர், வேதவதி என்கிற வைகை ஆற்றில் தவம் செய். அப்போது அழகர்கோவிலிலிருந்து வரும் பெருமாளால் உனக்கு சாபவிமோசனம் கிடைக்கும் என கூறி செல்கிறார். சித்திரை திருவிழாவிற்காக அழகர்கோவிலிலிருந்து கிளம்பும் பெருமாள்,மதுரை தல்லாகுளத்தில் ஆண்டாள் தொடுத்த மாலையை சூட்டிக்கொண்டு குதிரை வாகனத்தில் வைகை ஆற்றில் இறங்குகிறார்.அழகர்கோவிலில் இருந்து பல்லக்கில் கிளம்பும் அழகர் பின் குதிரை வாகனம், சேஷவாகனம் என மாறுகிறார். சித்ராபவுர்ணமிக்கு மறுநாள், தேனூர் மண்டபத்தில் கருட வாகனத்தில் எழுந்தருளி மண்டூக மகரிஷிக்கு காட்சி தந்து சாபவிமோசனம் தருகிறார். இதன் பின் ராமராயர் மண்டகப்படியில் தசாவதாரம் எடுக்கிறார்.

நேர்த்திக்கடன் : தங்கள் பிரார்த்தனைகளை நிறைவேற்றி கொடுத்த அழகருக்கு பக்தர்கள் தங்கள் நேர்த்திக்கடனாக முடிக்காணிக்கை தருகின்றனர். எடைக்கு எடை நாணயம், எடைக்கு எடை தானியங்கள் ஆகியவற்றை தருகின்றனர். இத்தலத்தில் துலாபாரம் மிகவும் சிறப்பு.பெருமாளுக்கு தூய உலர்ந்த ஆடை சாத்தலாம்.ஊதுவத்தி, வெண்ணெய் சிறு விளக்குகள் துளசி தளங்கள் பூக்கள் பூமாலைகள் முதலியன படைக்கலாம். பிரசாதம் செய்து அழகருக்கு பூஜை செய்து பக்தர்களுக்கு கொடுக்கலாம்.இது தவிர கோயிலுக்கு வரும் பக்தர்களுக்கு அன்னதானம் செய்யலாம்.

--

Inspiring Quotes

Inspiring Quotes:

Do not go where the path may lead, go instead where there is no path and leave a trail.
- Ralph Waldo Emerson

I learned that it is the weak who are cruel, and that gentleness is to be expected only from the strong.
- Leo Rosten

Goal or Purpose

All successful people men and women are big dreamers. They imagine what their future could be, ideal in every respect, and then they work every day toward their distant vision, that goal or purpose.
- Brian Tracy

ரசிப்பேன்

நடக்கையில் உன் புடவை செய்யும் சருகு ஓசை அதை ரசிப்பேன்
சிரிக்கையில் உன் முகத்தில் ஒரு குழந்தை தவழும் அதை ரசிப்பேன்
என்னை பிரிகையிலே உன் கண்கள் கலங்குமே அதை ரசித்தேன்
நீ என் நிழலையுமே தொட்டு பார்த்த பொழுதிலே அதை ரசிதத்தேன்
மழை உச்சி ஏரித்தால் உன் பேரை சொல்லித்தான் மனசுக்குள்ல நான் ரசித்தேன்
அதன் எதிரொலி கேட்டு ரசிதத்தேன்.. ஓ...

Be True To Yourself

Be True To Yourself

Never compromise your values and beliefs,
even it if means risking ridicule and rejection.

Be true to yourself. Live your own life.
And don't allow others to decide what is best for you.

If you do, you will be unhappy,
because, you're untrue to yourself.

நிழல் தேடாதே

நிழல் தேடாதே உன் நிழலில்
ஒரு ஊரையே  நிற்க வை .
எதைக் கண்டும் பிரம்மிக்காதே
பிரம்மிப்பைப் போல் ஒரு
பின்னடைவு கிடையாதே !
நடக்குமா என்ற கேள்வி உன் நம்பிக்கைக்
கோபுரத்தின் அஸ்திவாரத்தில் 
விழுந்த கடப்பாரை !!
உலகத்தை உலுக்கி உலுக்கி
எடுத்தவனெல்லாம்  ஒரு காலத்தில்
தூசிப்படலமாய் இருந்தவன் தான்

சொல்

கண்ணால் காதலினை மெதுவாய் சொல்
இல்லை காதுக்குள்ளே இதமாய் சொல்
உள்ளம் தாங்கவில்லை உடனே சொல்

நினைவு

நஞ்சென்றால் ஒரு முறை கொல்லுமடி..
உன் நினைவுகளோ பல முறை கொல்லுதடீ....

காதல்

பிரம்மா என் காதல் என்ன ஆகும்மென்றேனே...
வாசல் கோலமது பார்த்து நடக்க சொன்னானே ...
காதல் இல்லாமல் தூக்கம் இல்லை என்றேனே..
காதல் இருந்தாலும் தூக்கம் இல்லை என்றானே..

ஏனடா நான் மாறினேன்

தினம் உந்தன் முகம் பார்க்கும்

ஓரு வாழ்க்கை கூடாதா ?

தினம் என்னுள் உன்னோடு

நான் பேசி பார்கிறேன்

ஏனடா நான் மாறினேன் ?

என்னோவோ தடுமாறினேன்

அழகை ரசிக்கலைனா...

கனவு இல்லை கவலை இல்லை
இவன போல எவனும் இல்லை
இந்த வயசு போனா வேற வயசு இல்லை
அழகை ரசிக்கலைனா அவன் தான் மனுஷன் இல்லை

பூங்குருவி

ஏழை என் வாசலுக்கு வந்தது பூங்குருவி
கோழையென்று இருந்தேன் போனது கை நழுவி
இதை யாரொடு சொல்ல

வாராத கூந்தல்

வாராத கூந்தலில் மழை மேகம்
தூராமல் போவது அநியாயம்
ஆறாத தாகமோ அனல் வீசும்
ஆளான வாலிபம் குளிர் வீசும்
நீ பார்வையில் எனை மோதிட
நடு இரவுகள் கலவரம் ஆகும்
நீ சேலையை தொடும் வேளையில்
நக கணுவிலும் எரிமலை மூளும்
வேறேதும் தோணாமல் சரிய வேணும் மடி மீது
நூறாண்டு போனாலும் காதல் தேர்வு முடியாது

பிறப்பு

விழித்து கொண்டே தான் முதலைகள் உறங்கும்
அது போல் உறங்காதே
ஒவ்வொரு விழிப்பும் ஒவ்வொரு பிறப்பு
அதை நீ மறவாதே

Oh my loved one

All the time
when I think of you
my thoughts are always
warm and true
Every time
when you pass my way
I feel that
you are here to stay
If I must say dont go
that you stay for more

For day by day
my love will
grow and grow and grow

You belong to me
Oh my loved one
You are in my heart
all day long

fly

Flying high in the blue sky
Flying high just you and I
Let us fly with love

dreams

you are in my dreams
All day all Night
In my heart I feel only you

என்ன செய்ய போகிறோம்?

என்ன செய்ய போகிறோம்?
-----------------------------------------

எவ்வளவு அழகிய பூமி.....என்னை சுற்றி இருப்பது!
என்னதான் வாழ்கை பெரிய சுமையாக தெரிந்தாலும்..
கொட்டுகின்ற பனியும்...அதனை கொஞ்சுகின்ற புல் தரையும் ..

நான் நட்டு வைத்த செடியில் முதல் முதலாய் பூத்து....
நாணத்துடன் சிரிப்பது போன்ற பூவும்...
சின்ன குழந்தை முத்தமாய்..
என் தேகம் நனைக்கும் மழை துளியும்..

என்றோ பிரிந்து வந்தாலும்..
இன்னும் என் இதயத்தின் வலி கொண்ட சிறகாய்.........
இன்றும் என் உயிர் பிசையும்.....
வாழ்ந்து விட்டு வந்த என் தேசத்து வசந்தமும்..

ம்ம் எண்ணியே பார்க்கிறேன்.. இன்னும் ஏதோ இருப்பது போல்த்தான் இருக்கு வாழ்வில்..!

ஆயினும்..
நான் இரசித்த அழகுகள் எல்லாம் என்றும் அப்படியே இருக்க........
தான் மட்டும் இருந்து கொண்டு பூமி .. எம்மை...
காலம் வந்தால் கை அசைத்து வழி அனுப்பி வைக்கும்!!!
கட்டாயம் அது நடக்கும்!!!

இருட்டில் தொலைத்த கறுப்பு மலரா வாழ்வு என்றெண்ணி ...
கனக்கிறது ...நிகழ் காலம்..!!

எதிர் காலம்..........
தன் ஒரு கரத்தினை தான் எங்களுக்காய் தரும்... !
மறு கரத்தை...
தனக்கும் கடவுளுக்கும் இடையில் செய்த ஒப்பந்தம் போலவே ஒளிச்சு வைக்கும்!!

வாழ்வு என்ற படகு கால கடலில் மூழ்கையில்...
நீ நீட்டுகின்ற கையை .. தட்டி விட்டு....
அது தன் பாட்டில் நடை பயிலும்!!!

பிறப்பு ..........ஆரம்பம்!
இறப்பு... முடிவு!!
வாழ்க்கை சிறு இடைவேளை!!
பிறப்புக்கும் இறப்புக்கும் இடையில் என்ன செய்ய போகிறோம்??

நடப்பது நடக்கட்டும்... நம் கையில் என்னவென்று...
உயிர் இருக்கயிலேயே உணர்வு செத்து போவாமா?
இல்லை..... விதியை பிடித்து வந்து...தூக்கில் ஏற்றி...
வெற்றி குதிரையின் முதுகில் பயணம் செய்து...
உன்னையும் என்னையும் தந்த உலகிற்கு...
உருப்படியாய் ஏதும் செய்வோமா?

பச்சை பாய் விரித்த எங்கள் வயல் நிலமும்...
பால் நிலவொளி கொண்டு கழுவிய எம் வீட்டு முற்றமும்...
எப்படி பறி போனதென்று எழுதி வைப்போமா?
இனி வரும் சந்ததி கையிலதை ஏடாய் ஆக்கி கொடுப்போமா?

எப்படி உன் பாட்டன் திரும்ப திரும்ப அடி வாங்கினான்...
எப்படி அவனை அடித்தவனை நாங்கள் திருப்பி அடித்தோம்..
என்றும் மறக்காமல் சொல்வோமா?

காதல்...காதல்..என்று மட்டும் பேசி காலத்தை கொல்வோமா?
இல்லை....கணணி யுகத்துடன் சேர்ந்து ஓடி..
நாமும் கொஞ்சம் வெல்வோமா?
என்ன செய்ய போகிறோம்???

நன்றி கெட்ட நான்!!

நன்றி கெட்ட நான்..!
================

கண் மூடியபடி நான் பிறந்தேன்..அன்று முதல் - அம்மா
தன் கண்களை தூக்கம் காவு கொள்ள விடாதிருந்து எனைக் காத்தாள்!
எங்கே என்னை எறும்பு கடித்திடுமோ என்று பயம் அவளுக்கு..

நான் தவழ தொடங்கினேன்..
தரையோடு தனை விழுத்தி தானும் சேர்ந்து தவழ்ந்து..
என் தத்தக்கா பித்தக்கா என்ற ஊர்தலில் தன் உயிர் மூச்சை
ஒளித்து வைத்தாள் -அம்மா

வளர்ந்தேன்...
கங்காரு போல் எனை உடலில் காவி காவியே தான் மெலிந்தாள்.

கண்ணு இல்ல.....செல்லம் இல்ல....
காகம் சொல்லு...மேகம் சொல்லு.....
அம்மா...என்னை பேச பழக்கினாள்!

காலம் காற்றில் மிதக்கும் தூசி என பறந்தது!
இப்போ அம்மா கை தடியுடன் நடக்கிறாள்....
தட்டு தடுமாறி படியேறி வருகிறாள்..பிள்ளை
சாப்பிட்டு போட்டு படியேன் என்கிறாள்......

முகம் சிவக்கிறது எனக்கு..........
"உன்னை பேசாம இரு எண்டு சொன்னன் தானேமா..
பெரிய கரைச்சல்"

எனக்கு பேச கற்று கொடுத்தவளை
பேசாமல் இருக்க சொல்லி நான் நன்றி செய்தேன்!
என்னை எறும்பு கடித்திடுமோ என்று பயந்தவள் மனசை
இரை கவ்விய பாம்பாய் கொன்றேன்!

ஓடி வாடி..ஓடி வாடி....
அம்மா உலகத்தை மறந்து..என்னுள் மீண்டும் பிறந்து..
நடை பழக்கினாள்!
தன் இரு கை நீட்டி அதனிடையுள் என்னை நடக்கவைத்தாள்..
எங்கே...நான் விழுந்து விடுவேனோ என்று பயம் ..அம்மாக்கு!

வாழ்வு புத்தகத்தை கால காற்று மறுபடியும்..
பக்கம் வேறாய் புரட்டுகிறது
அம்மா தலை வெள்ளி சரிகை கொண்டு நெய்த
கறுப்பு துணி என்றாகிறது!

"பிள்ளை கால் வலிக்குது ஒருக்கா கடைக்கு போட்டு வாயேன்"
இது..அம்மா!
"எனக்கு ஏலாது சும்மா போமா"
அது..நான்!

முழங்கால் வலிக்க.. முக்கி முனகி அம்மா நடப்பாள் -கடை திசையில்!
எனக்கு நடை பழக்கியவளை..பாதம் கொதிக்க நடக்கவிட்டு..
நான் நன்றி செய்தேன்!

திரும்பி வந்தபின் தேநீர் போடுவாள்- மூச்சு வாங்குமே!
எனக்கு முதல் தந்துவிட்டு தான் குடிப்பாள்!
கால் கடுக்க சென்றது அவள்....
களைப்பாறியது ..நான்!

எப்படிச் சொல்ல?

இச்சென்று கன்னம் முத்தமிட்டாலும் சரி..
இடியென்று அவள் தலையுள் நான் இறங்கினாலும் சரி..
எதையுமே ஒன்றாய்தான் எடுப்பாள் - அம்மா!

காலம் ஓடும் ...அம்மா
ஒருபொழுதில் காலமாவாள்..
கதறி அழுவேன் ..நான்

அம்மா போயிட்டாளே என்றா?
இல்லை இனி எல்லாம் நானேதான் செய்யவேண்டும் என்றுமா?

கண்ணீருக்குள்ளும் சுயநலம்.. சீ..
நன்றி கெட்ட நான்!!

தாய்

தாய் கருவோடு வாழ்ந்த
அந்நாளில் தானே
கவலை ஏதுமின்றி
கடவுள் போல் வாழ்ந்தோம் நாமே

பின் காசோடு கொஞ்சம்
கனவோடு கொஞ்சம்
நம்மை நாமே இன்று
தேடி தான் தொலைகின்றோமே

வழியில் நீயும் வளையமால்
மலையில் ஏற முடியாதே
வலிகள் ஏதும் இல்லாமல்
வாழ்கை இங்கே கிடையாதே

வாசல் தாண்டி போகாமல்
வானம் கண்ணில் தெரியாதே
காசும் பணமும் எப்போதும்
கானல் நீரை மறைந்திடுமே


கண்ணீரை போலே
வேறு நண்பன் இல்லை
கற்றுக்கொள் துன்பம் போலே
பாடம் இல்லை

உன் நெஞ்சின் சோகம் எல்லாம்
கேட்டுக் கொள்ள
உனகிங்கே உன்னை தவிர
யாரும் இல்லை

பணம் ஒன்றே எப்போதும்
வாழ்க்கை இல்லை
புரிந்தாலே இதயத்தில்
துயரம் இல்லை ...ஏ

நண்பன்

கண்ணீரை போலே
வேறு நண்பன் இல்லை
கற்றுக்கொள் துன்பம் போலே
பாடம் இல்லை

உன் நெஞ்சின் சோகம் எல்லாம்
கேட்டுக் கொள்ள
உனகிங்கே உன்னை தவிர
யாரும் இல்லை

பணம் ஒன்றே எப்போதும்
வாழ்க்கை இல்லை
புரிந்தாலே இதயத்தில்
துயரம் இல்லை

அலை

ஒரு அலை மீது போவோம்
இலை போல தானே
உலகில் மனிதன் வாழ்க்கை
போகும் வரை போவோம் நாமே

அதில் அகங்காரம் என்ன
அதிகாரம் என்ன
அன்பின் வழியில் சென்றால்
கரை சென்று சேர்வோம் நாமே

கவலை இன்றி உலகத்திலே
மனிதன் யாரும் கிடையாது
கவலை தாண்டி போவதானால்
தாமரை பூக்கள் உடையாது

வாழ்க்கை என்னும் கண்ணீரை
காயத்தோடு தொட்டு பார்
காலமோட காயம் எல்லாம்
மாயமாய் மறையும் பார்

கண்ணீரை போலே
வேறு நண்பன் இல்லை
கற்றுக்கொள் துன்பம் போலே
பாடம் இல்லை

கவலை மறந்திரு!

கவலை மறந்திரு!
--------------------
வயசாச்சு எனக்குத்தான்...
நீ விடை பெற்று போன...
உன் வீட்டு முற்றத்துக்கு அல்ல ...
நீ அறிவாயா?

காயும் பிஞ்சும் கடல் கடந்து ஓடினாலும்..
எந்தன் நாடி நரம்பு தளர்ந்து ...
நரை நிறைந்து உடல் வாடினாலும்...
நீ திரும்பி வந்து அள்ளி விளையாட...
நீ வளர்ந்த மண்ணை காத்து நிற்பேன்!

உன் தாயை அன்று வயிற்றில் சுமந்தேன்..
நீ தவழ்ந்த மண்ணை இன்று
நெஞ்சில் சுமக்கிறேன்...!

பாக்கு இடித்து சப்பும் பல்லில்லா கிழவி
என்றா எனை நினைத்தாய்?
ஏ.கே47 ம் நான் ஏந்துவேன்!
பத்தோடு பதினொன்றாய் பாடை கொள்வேன்
என்றுமா நினைத்து இருந்தாய்?
மாட்டேன்....போர் செய்வேன்..!
உன் சந்ததிக்காய்..!!!

நாளை ஊர் திரும்பு...
ஒரு வேளை நான் இருப்பேனோ..? என்னமோ?
எங்கே உன் பாட்டி தன் இறுதி மூச்சை விட்டாள் என்று ..
எவரும் கேட்டால்..
நான் எரிந்த இடம் நோக்கி கை நீட்டு கண்ணே...
என் மானம்தை காத்து ...
அந்த மங்கல் கண் கொண்ட கிழவி ...
இங்கேதான் இறந்து போனாள் என்றும் சொல்லு!

மல்லிகையே

மல்லிகையே மல்லிகையே தூதாகப் போ
துள்ளி வரும் தென்றலையே நீ சேர்த்துப் போ
நோய் கொண்டு நான் சிறு நூல் ஆகிறேன்
தேயாமலே பிறை போல் ஆகிறேன்

ராகு காலம் கூட ராசி ஆகுமே

காதல் ஒன்றும் நல்ல நேரம் பார்ப்பதில்லையே ராகு காலம் கூட ராசி ஆகுமே

காதல்

மழை நீரில் வானம் நனையாதம்மா
விழி நீரில் பூமுகம் கரையாதம்மா
எனைக் கேட்டு காதல் வரவில்லையே
நான் சொல்லி காதல் விடவில்லையே
மறந்தாலும் நெஞ்சம் மறக்காதம்மா
இறந்தாலும் காதல் இறக்காதம்மா

காதல்

காதல் என்பது ஆந்தையப் போலே
நைட்டு முழுவதும் முழிக்கும்
கம்பன் வீட்டு நாயைப் போலே
கவிதையா அது கொறைக்கும்

இரண்டடிக்குள் இரண்டரை கோடி!

இரண்டடிக்குள் இரண்டரை கோடி!

நேற்றுத்தான் அவன் வீடு கட்ட கண்டேன்.....
குடும்பத்தோடு வந்து இன்று குடிபுகுந்து விட்டான்!
அவனும் கறுப்பு ..அவளும் கறுப்பு..
மகனும் கறுப்பு..மகளும் கறுப்பு...

ஆடம்பரம் ஏதுமற்ற வீடு...
அருகில் நடப்பதை பற்றி எந்த அக்கறையும் அங்கில்லை...
மின்சாரம் இல்லையென்ற கவலை இல்லை..
மேதாவி தனமான பேச்சுகளும் அங்கில்லை...

பசி என்று வந்துவிட்டால்- காதலுடன்..
அவன் இதழால் அவளுக்கு ஊட்டிவிட..
தான் பெற்றதை பிஞ்சுகளுக்கும்- இதழாலேயே பரிமாற
ஒரு அள்ளு உணவுக்குள் நான்கு உயிர்கள் பசியாறுமா?

அழகில்லைத்தான்..அசிங்கம்தான்...
ஒளித்திருந்து பிறர் வாழ்வை பார்ப்பது..
உதவாத பழக்கம் தான்...
இருந்தும் மனம் ஏங்கியது...........

அடடா....
அழகிய வாழ்வென்பதை இவர்களின் பெயரில் மட்டும்
எழுதி வைத்துவிட்டு ஒளிந்து கொண்டவனே..
இறைவா... எங்களுக்கும் கொஞ்சம் தாவேன் என்றபடி!

அங்கே என்னடி பராக்கு- அதட்டினாள் அம்மா..
திரும்பி திரும்பி அவர்களை பார்த்தபடி வீட்டுள் நுளைந்தேன்!
எம்முள் சிலருக்கு ஏன் இப்படி ஒருவாழ்வு இல்லை??
வாழ தெரியவில்லை??
ஆயிரம் ஆயிரம் கேள்விகள் என்னுள்..
செவ்வந்தியை சுற்றிய தேனீக்களாய்..
விடைமட்டும் கடலில் கரைத்த உப்பென இன்னும் காணோம்!

இரண்டடி கூட கொள்ளா கூட்டுக்குள்
இரண்டரை கோடி சந்தோசங்களா?
ம்ம்ம்ம்ம்..........
காகம் கொடுத்து வைத்த பிறவிதான்!!

கை வளையல்

உன் கை வளையல் எண்ணிக் கொண்டே பேசப் பிடிக்கும்

பிடிக்கும்

உன் கை வளையல் எண்ணிக் கொண்டே பேசப் பிடிக்கும்
நீ கால் வலிக்கக் காத்திருக்கும் நேரம் பிடிக்கும் 

காதல்

 

காதல் என்னும் சாபம் தந்த தேவதையே

பகல் நேரம்

பகல் நேரம் நிலவினைக் கண்டது நானடி செல்லம்மா

காதல்

காதல் நோய்க்கு மருந்து தந்து வலியைக் கூட்டுமே

புல்வெளி

புல்வெளி மீதினில் தூங்கும்
பனியினை தினமும் பார்த்தேன்
மொழியினில் சொல்லிட வார்தைகள் இல்லாமல் போனதே

கண்

மூச்சு விடும் ஓவியத்தை கண்களிலே பார்த்து விட்டேன் நான்!!!!

Dream

Dream as if you'll live forever...
Live as if you'll die today .....

kavithai

உன் ஒற்றை முடி அறுந்து போக
காரணமான சீப்பு உன் கையில்
இருப்பதால் தான் தப்பித்து கொள்கிறது


நீ ஒன்றுமே செய்யவேண்டாம்
சம்மதம் மட்டும் சொல்
உனக்கும் சேர்த்து நானே காதலிக்கிறேன்.


உன்னைப் பார்த்த பின் – எனக்கு
பூ மொட்டுக்கள் மலரும்
சத்தம் கேட்கிறது.
தேனீக்களுக்கும் பூக்களுக்கும்
இடையே நடக்கும்
பேச்சுவார்த்தை கேட்கிறது.
தொடுவானமும் கடலும்
முத்தமிடும் சத்தம் கேட்கிறது.
பூமி வேகமாக சுழல்கிறது
இரவு பகலாக தெரிகிறது
நானும் அழகாக தெரிகிறேன்



உன் கூந்தலைக் கலைக்கும் காற்று
ஏனடி என் மனதையும் சேர்த்துக் கலைக்கிறது?

மூளை

பிரபஞ்சமே
பொதுவென்று கொள்ளாமல்
மனிதர்கள் மனைப்பட்டா
வாங்கும் போராட்டத்திலேயே
மரித்துப்போகிறார்கள்.

பயன்படுத்தாத வானம் -
பயன்படுத்தாத சூரியன் -
பயன்படுத்தாத நட்சத்திரம் -
பயன்படுத்தாத பூமி -
பயன்படுத்தாத முளை
மனிதகுலத்துக்குப்
பாக்கியிருக்கிறது.

ஒவ்வொரு மனிதனும் தனது
சொந்த
மூளையைக்கூட அடுத்தவன்
மனைவிமாதிரி
பாவிப்பதற்குப்
பயப்படுகிறான்.

இரண்டு சதவிகிதத்துக்குமேல்
மூளை  இங்கே
வேலை வாங்கப்படவில்லை.

தொண்ணூற்றெட்டு சதவிகித
மூளை  சாகும்வரை
செல்வியாகவே இருக்கிறது.

தண்ணீர்

அரசாங்க லாரியில்
தண்ணீர்பிடி.
இரண்டுகுடம் வேர்வைக்குப்
பிறகு
ஒருகுடம் தண்ணீர் நிறைவதை
உணர்வாய்

நேசம்

என் காதலின் எடை என்ன
என்பதை
மில்லிகிராம் சுத்தமாய்ச்
சொல்லிவிட முடியாது.

கத்தியால் கைகீறி ரத்தம்
காட்டவும் மாட்டேன்.

நேசம்காட்ட அனுமன்போல்
நெஞ்சுகிழிக்கவும் மாட்டேன்.

பின் -
அடையாளம் எதுவென்பாய்.

என் வானத்தில் சூரியன்
அஸதமிக்கவில்லையே.
அதுதான் அடையாளம்.

எந்தப் புதுப்பேனா
வாங்கினாலும்
என்பெயர் எழுதிப்பார்ப்பதை
மறந்துஅனிச்சைச் செயலாய்
உன்பெயர்
எழுதிப்பார்க்கிறேனே.
அதுதான் அடையாளம்.

கவிதைகள் அடையாளம்.
என் கண்ணீர் அடையாளம்.

ஒருநாள் என் அறையில் நீ
தவறவிட்ட
உன் பூப்போட்ட கைக்குட்டை
என் பூஜைப்பொருள்.

வீடு

எரிந்துவிட்டது வீடு
இனி
தெளிவாய்த் தெரியும் நிலா...

- இந்தக் கவிதையை வாழ்க்கைப்படுத்தக்
கற்றுக்கொண்டேன்.

தண்ணீரில் எடையிழக்கும் பாரம்போல்
துன்பம் எடையிழந்தது.

பசி

கலையின் முதல் எதிரி பசி...
முதல் நண்பனும் அதுதான்.

வீடு

எரிந்துவிட்டது என் வீடு
இனி
தெளிவாய்த் தெரியும் நிலா...

கிழக்கு

நிலாவைப் பெற்றெடுப்பதற்குப் பிரசவ
வலியில் சிவந்து கொண்டிருக்கும் கிழக்கு.

விரல்

விரல் விழுந்துவிட்டால் அழுதுகொண்டிருக்கக்
கூடாது. நகம் வெட்டும் நேரம் மிச்சம் என்று
நினைத்துக்கொள்வோம்.

பெண்

இந்தியப் புராணம் சொல்கிறது.
எல்லாம் படைத்து முடித்த பிரம்மன்,
கடைசியாய்ப் பெண்ணைப் படைக்க
முயன்றபோது தேவையான முலகங்கள்
தீர்ந்திருக்கக் கண்டான்.

யோசித்தான். படைத்து வைத்த ஒவ்வொன்றிலும்
பங்கெடுத்தான்.

நிலாவின் வட்டமுகத்தை - வளர்ந்த கொடியின்
வளைவு நெளிவுகளை - புல்லின் மெல்லிய
அதிர்வுகளை - நாணலின் மென்மையை -
பூக்களின் மலர்ச்சியை - மானின் பார்வையை-
உதயசூரியனின் உற்சாகத்தை - மேகத்தின்
கண்ணீரை - காற்றின் அசைவை - முயலின்
அச்சத்தை - மயிலின் கர்வத்தை - தேனின்
இனிமையை - புலியின் கொடுரத்தை -
நெருப்பின் வெம்மையை - பனியின்
தன்மையை - குயிலின் கூவலை - கொக்கின்
வஞ்சகத்தை - கிளியின் இதயத்தை -
சக்கரவாகத்தின் கற்பை ஒட்டுமொத்தமாய்ச்
சேர்த்துப் பெண் படைத்தானாம் பிரம்மன்.

வைரமுத்து கவிதைகள்

வாழ்வைக் கற்பனை செய்.
சாவைக் கற்பனை செய்யாதே...

பூக்கள் காற்றில் உதிர்ந்தால் பூகம்பம்
வந்துவிட்டதென்று புலம்பித் திரியாதே.

உச்சிவானத்தில் நிலா வந்தால் தலையில்
விழுந்துவிடுமோ என்று சந்தேகப்படாதே...

இன்பத்தைக் கற்பனை செய்து பார்.
துன்பத்தை எதார்த்தமாய்ப் பார்.

 

இன்பத்தை இரண்டாய்ப் பார்.
துன்பத்தைப் பாதியாய்ப் பார்...

 

 

 

வைரமுத்து கவிதைகள்

வாழ்வைக் கற்பனை செய்.
சாவைக் கற்பனை செய்யாதே...

பூக்கள் காற்றில் உதிர்ந்தால் பூகம்பம்
வந்துவிட்டதென்று புலம்பித் திரியாதே.

உச்சிவானத்தில் நிலா வந்தால் தலையில்
விழுந்துவிடுமோ என்று சந்தேகப்படாதே...

இன்பத்தைக் கற்பனை செய்து பார்.
துன்பத்தை எதார்த்தமாய்ப் பார்.-

 

அழகி

உன் போல் அழகி உலகினில் இல்லை
இனி மேல் பிறந்தால் அது நம் பிள்ளை ...

பிள்ளை வரம்

அரச மரத்தை சுற்றாமல் …

பத்து மதம் சுமக்காமல் …

பிரசவ வலியை அனுபவிக்காமல் …

பிள்ளை வரம் பெற்றது குப்பை தொட்டி !

liberty

 I wrote about liberty in

social occasions--the problem of having to fake and lie in order to be polite, and does this perpetual game of faking in social situations lead to the

"destruction of the moral fiber of society."

faker

People often think I'm a faker, but I'm usually honest, in a certain way--in such a way that often nobody believes me!

 

People often think I'm a faker, but I'm usually honest, in a certain way--in such a way that often nobody believes me!

 

People often think I'm a faker, but I'm usually honest, in a certain way--in such a way that often nobody believes me!

Life

Life is not a rehearsal... Each day is a real show... No repetition, No rewinding... So, give the best performance in all your roles

Clear thinking and clear presentation

 Clear thinking and clear presentation were fundamental prerequisites for his attention. It could be perilous even to approach him when unprepared, and he did not forget the fools or pretenders

freshman lecture

 if a topic could not be explained in a freshman lecture, it was not yet fully understood. -Richard feynman

why we r studying science ?

The view is that science, good science, is at it's heart simply the satiation of our own curiosity. It is not a means to an end, we are

not trying to learn about the universe because we are trying to build faster computers or a better toaster. We are studying science because we want to know how the universe arranges itself, and appreciate its beauty.

 

Why we are studying science ?

We are studying science because we want to know how the universe arranges itself, and appreciate its beauty. -Richard feynman

Richard Feynman

You can know the name of a bird in all the languages of the world, but when you're finished, you'll know absolutely nothing whatever about the bird... So let's look at the bird and see what it's doing -- that's what counts. I learned very early the difference between knowing the name of something and knowing something.

    Richard Feynman

பயம்

பயம் 

 

 ஆறுபடை முருகன் கோயிலுக்கு
ஏழு பூட்டு......
"யாமிருக்க பயமேன்"

Siege of Syracuse

During the Siege of Syracuse (c. 214–212 BC), Archimedes destroyed enemy ships with fire. Centuries later, Anthemius of Tralles mentions burning-glasses as Archimedes' weapon.^] The device, sometimes called the "Archimedes heat ray", was used to focus sunlight onto approaching ships, causing them to catch fire.

This purported weapon has been the subject of ongoing debate about its credibility since the Renaissance. René Descartes rejected it as false, while modern researchers have attempted to recreate the effect using only the means that would have been available to Archimedes.^[26] It has been suggested that a large array of highly polished bronze or copper shields acting as mirrors could have been employed to focus sunlight onto a ship. This would have used the principle of the parabolic reflector in a manner similar to a solar furnace.

A test of the Archimedes heat ray was carried out in 1973 by the Greek scientist Ioannis Sakkas. The experiment took place at the Skaramagas naval base outside Athens. On this occasion 70 mirrors were used, each with a copper coating and a size of around five by three feet (1.5 by 1 m). The mirrors were pointed at a plywood mock-up of a Roman warship at a distance of around 160 feet (50 m). When the mirrors were focused accurately, the ship burst into flames within a few seconds. The plywood ship had a coating of tar paint, which may have aided combustion.

 

 In October 2005 a group of students from the Massachusetts Institute of Technology carried out an experiment with 127 one-foot (30 cm) square mirror tiles, focused on a mock-up wooden ship at a range of around 100 feet (30 m). Flames broke out on a patch of the ship, but only after the sky had been cloudless and the ship had remained stationary for around ten minutes. It was concluded that the device was a feasible weapon under these conditions.

Siege of Syracuse

During the Siege of Syracuse (c. 214–212 BC), Archimedes destroyed enemy ships with fire. Centuries later, Anthemius of Tralles mentions burning-glasses as Archimedes' weapon.^] The device, sometimes called the "Archimedes heat ray", was used to focus sunlight onto approaching ships, causing them to catch fire.

This purported weapon has been the subject of ongoing debate about its credibility since the Renaissance. René Descartes rejected it as false, while modern researchers have attempted to recreate the effect using only the means that would have been available to Archimedes.^[26] It has been suggested that a large array of highly polished bronze or copper shields acting as mirrors could have been employed to focus sunlight onto a ship. This would have used the principle of the parabolic reflector in a manner similar to a solar furnace.

A test of the Archimedes heat ray was carried out in 1973 by the Greek scientist Ioannis Sakkas. The experiment took place at the Skaramagas naval base outside Athens. On this occasion 70 mirrors were used, each with a copper coating and a size of around five by three feet (1.5 by 1 m). The mirrors were pointed at a plywood mock-up of a Roman warship at a distance of around 160 feet (50 m). When the mirrors were focused accurately, the ship burst into flames within a few seconds. The plywood ship had a coating of tar paint, which may have aided combustion.

 

 

archimedes

archimedes tells of how he invented a method for determining the volume of an object with an irregular shape. According to Vitruvius, a new crown in the shape of a laurel wreath had been made for King Hiero II, and Archimedes was asked to determine whether it was of solid gold, or whether silver had been added by a dishonest goldsmith.^[13] Archimedes had to solve the problem without damaging the crown, so he could not melt it down into a regularly shaped body in order to calculate its density. While taking a bath, he noticed that the level of the water in the tub rose as he got in, and realized that this effect could be used to determine the volume of the crown. For practical purposes water is incompressible,^[14] so the submerged crown would displace an amount of water equal to its own volume. By dividing the weight of the crown by the volume of water displaced, the density of the crown could be obtained. This density would be lower than that of gold if cheaper and less dense metals had been added. Archimedes then took to the streets naked, so excited by his discovery that he had forgotten to dress, crying "Eureka!" (Greek: "εὕρηκα!," meaning "I have found it!")^[15]

six honest serving man

I keep six honest serving-men (They taught me all I knew); Their names are What and Why and When And How and Where and Who.

டால்ஸ்டாய்

ஒரு மனிதனை அவனது புறச்சூழல்நிலைகள் பெரிதும் மாற்றிவிடாது.  மாறாக அவன் சிந்திக்கும் சில சந்தர்ப்பங்கள் அவனது இயல்பை முற்றிலும் மாற்றிவிடக்கூடியவை - டால்ஸ்டாய்

கவிதை

ஒரு வரியில் ஒரு கவிதை
     -என் காதலியின் பெயர்
இரண்டு வரியில் ஒரு கவிதை
    - என் காதலியின் பெயர், அவளோட தங்கச்சி பெயர்

தொ(ல்)லைகாட்சிப்பெட்டி

 

பணக்காரர்களிடம் மட்டும்
இருந்தது அன்று.
ஏழைகளிடம் குடிசையிலும்
இருக்கின்றது இன்று
நடுத்தர குடும்பத்திலோ
சொந்தமாக வாங்கியது ஒன்று
அரசாங்கம் தந்தது ஒன்று
பிரித்துக் கொண்டனர்.
பெரியவர்கள் பார்க்க ஒன்று
சிறியவர்கள் பார்க்க ஒன்று
வக்கிரம் வளர்க்கும் தொடருக்கு
அடிமையானது ஒரு கூட்டம்.
பாலுணர்வை ஊட்டும் பாடலுக்கு
அடிமையானது ஒரு கூட்டம்.
கேலி பேசும் நகைச்சுவைக்கு
அடிமையானது ஒரு கூட்டம்..
வன்முறை போதிக்கும் திரைப்படத்திற்கு
அடிமையானது ஒரு கூட்டம்.
அடிமைகள் பலவிதம்.
சிந்திக்க, செயல்பட, படிக்க, எழுத
மறந்து சோம்பேறிகள் பெருகினர்.
பரிசுப்போட்டி அறிவித்து விட்டார்கள்.
பாவம் இனி தமிழன்
இமைக்க மறந்து
தொடர்கள்பார்ப்பான்

பிச்சை

பிச்சை

கோவிலுக்கு வெளியே கடவுள்கள் உன்னிடம் கேட்பதுவும்..
கோவிலுக்குள் நீ கடவுள்களிடம் கேட்பதுவும்..

படைத்தவன்

படைத்தவன் சொன்னாலும் புலிகள் மரத்தில் வாழாது..

புலிகள்

படைத்தவன் நினைத்தாலும் புலிகள் மரத்தில் வாழாது

இறப்பேன்

உன்னை நான் பிரிந்தால் உனக்கு முன் இறப்பேன்

அப்பா

எங்க அப்பா பெரிய பெயிண்டர்  டோய்...
மழை நேரங்களில் வானத்திலேறி பெய்ண்ட் அடிப்பார் டோய்
அதை எல்லோரும் வானவில்நு  ரசிக்கிறாங்க டோய் 

 

Stress Management

A lecturer was giving a lecture to his student on stress management.

He raises a glass of water and asks the audience
"How heavy do you think this glass of water is?"
"It depends on how long you hold it."
"If I hold it for a minute, it is Ok."
"If I hold it for an hour, I will have an ache in my right arm."
"If I hold it for a day, you will have to call an ambulance."
"It is the exact same weight, but the longer I hold it, the heavier it becomes"

If we carry our burdens all the time, sooner or later, we will not be able to carry on, the burden becoming increasingly heavier.

"What you have to do is to put the glass down, rest for a while before holding it up again."

We have to put down the burden periodically, so that we can be refreshed and are able to carry on. When you return home from work, put the burden of work down. Don't carry it into your home. You can pick it up tomorrow. So Rest and Relax.

நேர்படுவது எக்காலம்

நான் எனவும் நீஎனவும் நாம் இரண்டு மற்றொன்றும்
நீ எனவே சிந்தைதனில் நேர்படுவது எக்காலம் ? -பத்திரகிரியார்

I don't know

I don't know what's the matter with people: they don't learn by understanding, they learn by some other way — by rote or something. Their knowledge is so fragile! - Richard Feynman

பக்தி புத்தி

"பக்தி வந்தால் புத்தி போகும். புத்தி வந்தால் பக்தி போகும்"  - பெரியார்

மனிதர்களுடன் வாழ்வது சிரமமானது

மனிதர்களுடன் வாழ்வது சிரமமானது. ஏனென்றால் மௌனமாக இருப்பது மிகவும் கடினமானது.

உறக்கம்

 

விடிந்துவிடு இரவே
விழித்திருக்கிறான்
கூர்க்கா.

நம்பிக்கை

சகுனம் சரியில்லை
திரும்பி நடந்தது!
மனிதனை கண்ட பூனை!

பூ

பறிக்க மனமில்லை
அழகாய் மலர்ந்தும்
விதைத்தது அவள்!

காதல்

 

 

காதல்

வெள்ளைக் காகிதத்தில்
ஒற்றை வரிக் கவிதை
காதலியின் பெயர்!

புத்தகம்

புத்தகம்

காற்றும்
என்னைப் போலத்தான்
படிக்காமல் புரட்டுகிறது,
புத்தகம்!

Your task is not to seek for love

Your task is not to seek for love, but merely to seek and find all the barriers within yourself that you have built against it - Rumi

Remember to appreciate all the different people in your life.

A water bearer in China had two large pots, each hung on the ends of a pole which he carried across his neck. One of the pots
had a crack in it, while the other pot was perfect and always delivered a full portion of water. At the end of the long walk from the stream to the House, the cracked pot arrived only half full. For a full two years this went on daily, with the bearer delivering only one and a half pots full of water to his house.

 

Of course, the perfect pot was proud of its accomplishments, perfect for which it was made. But the poor cracked pot was ashamed of it's own imperfection and miserable that it was able to accomplish only half of what it had been made to do.

After two years of what it perceived to be a bitter failure, it spoke to the water bearer one day by the stream. "I am ashamed
of myself, and I want to apologize to you. I have been able to deliver only half my load because this crack in my side causes
water to leak out all the way back to your house. Because of my flaws, you have to do all of this work, and you don't get full
value from your efforts," the pot said.

The bearer said to the pot, "Did you notice that there were flowers only on your side of the path, but not on the other pot's
side? That's because I have always known about your flaw. So I planted flower seeds on your side of the path, and every day
while we walk back, you've watered them. For two years I have been able to pick these beautiful flowers to decorate the table.
Without you being just the way you are, there would not be this beauty to grace the house?

 

Lessons to Learn from This Story:

 

Each of us has our own unique flaws. We're all cracked pots. But it's the cracks and flaws we each have that make our lives together so very interesting and rewarding. You've just got to take each person for what they are, and look for the good in them. Blessed are the flexible, for they shall not be bent out of shape.

Remember to appreciate all the different people in your life.

Look at each day

Look at each day as a new opportunity to be your very best. Set high goals, be honest, never say no, and work with people who share your passion for doing their best.

Be yourself

 

 

"It takes a man to suffer ignorance and smile.
  Be yourself, no matter what they say."

வங்கியே கொள்ளை போய்விட்டதம்மா

நித்தம் ஒரு முத்தம்

என அத்தை மகள்

கன்னத்தில் மொத்தம்

நான் சேர்த்து வைத்த முத்தங்களை ,

வட்டி எட்டு வாங்கிடலாம் என்றிருந்தேன்

வங்கியே கொள்ளை போய்விட்டதம்மா !!

Freedom

"Freedom's just another word for not caring about the quality of your work"
-Dilbert

My best code is written with the delete key.

My best code is written with the delete key.

கூடவருவ தொன்றில்லை

கூடவருவ தொன்றில்லை - புழுக்
கூடெடுத் திங்ஙன் உலைவதே தொல்லை
தேடரு மோட்சம தெல்லை - அதைத்
தேடும் வழியைத் தெளிவோரு மில்லை. 12



கூடவருவ தொன்றில்லை - கூடவரப்போவது ஒன்றுமில்லை
புழுக்கூடெடுத் திங்ஙன் உலைவதே தொல்லை - உன்கூட்டை(udalai) கூட புழுக்கள் தின்னும்,
தேடரு மோட்சம தெல்லை - மோட்சத்தின் எல்லையை தேடு.
அதைத்தேடும் வழியைத் தெளிவோரு மில்லை - அதை தேடி சென்றவர் வழியை பற்றி தெளிவோருமில்லை

பொய்வேதந் தன்னைப் பாராதே

பொய்வேதந் தன்னைப் பாராதே - அந்தப்
போதகர் சொற்புத்தி போத வாராதே!
மையவிழி யாரைச் சாராதே - துன்
மார்க்கர்கள் கூட்டத்தில் மகிழ்ந்து சேராதே. 24

பொய் வேதங்களை பார்க்க கூடாது, அதை பொதிப்பவரை நாடாதே. அந்த போதகர் சொல் போகும்போது உடன் வராது. விழியால் மாய்க்கும் மங்கைகளை சாராதே, துன்பம் தரும் துர்மார்க கூட்டத்தில் சேராதே, அதில் மகிழாதே.

சிவமன்றி வேறே வேண்டாதே

சிவமன்றி வேறே வேண்டாதே - யார்க்குந்
தீங்கான சண்டையைச் சிறக்கத் தூண்டாதே
தவநிலை விட்டுத் தாண்டாதே - நல்ல
சன்மார்க்க மில்லாத நூலை வேண்டாதே.

Perception

Washington, DC Metro Station on a cold January morning in 2007.  The man with a violin played six Bach pieces for about 45 minutes.  During that time approximately two thousand people went through the station, most of them on their way to work.  After 3 minutes a middle aged man noticed there was a musician playing.  He slowed his pace and stopped for a few seconds and then hurried to meet his schedule. 4 minutes later:   The violinist received his first dollar: a woman threw the money in the hat and, without stopping, continued to  walk. 6 minutes:   A young man leaned against the wall to listen to him, then looked at his watch and started to walk again.    10 minutes:   A 3-year old boy stopped but his mother tugged him along hurriedly.  The kid stopped to look at the violinist again, but the mother pushed hard and the child continued to walk, turning his head all the time.  This action was repeated by several other children..  Every parent, without exception, forced their children to move on quickly.   45 minutes: The musician played continuously.  Only 6 people stopped and listened for a short while.  About 20 gave money but continued to walk at their normal pace.  The man collected a total of $32.   1 hour:   He finished playing and silence took over.  No one noticed.  No one applauded, nor was there any recognition.    No one knew this, but the violinist was Joshua Bell, one of the greatest musicians in the world.  He played one of the most intricate pieces ever written, with a violin worth $3.5 million dollars.  Two days before, Joshua Bell sold out a theater in Boston where the seats averaged $100.   This is a true story.  Joshua Bell playing incognito in the metro station was organized by the Washington Post as part of a social experiment about perception, taste and people's priorities.  The questions raised: in a commonplace environment at an inappropriate hour, do we perceive beauty?  Do we stop to appreciate it?  Do we recognize talent in an unexpected context?   One possible conclusion reached from this experiment could be this: If we do not have a moment to stop and listen to one of the best musicians in the world, playing some of the finest music ever written, with one of the most beautiful instruments ever made..... How many other things are we missing?

 

முற்பிறவி கதை!

முன்னொரு காலத்தில் காசி மாநகரை காசிராஜன் என்ற மாமன்னன் ஆண்டு வந்தான். அவன் செய்த அருந்தவத்தால் அவனுக்கு மதிவாணி என்ற பெண் குழந்தை பிறந்தது. அவள் அறிவில் கலைமகள் போலவும், அழகில் திருமகள் போலவும் விளங்கினாள். மதிவாணியின் அழகையும் அறிவையும், குணநலன்களையும் கண்டு காசிராஜனும் அவனது மனைவியும் உள்ளம் மகிழ்ந்தனர்.
அழகு, அடக்கம், கடவுள் பக்தி, அறிவு போன்ற அனைத்துக் குணங்களும் ஒருங்கே அமையப்பெற்ற மதிவாணியின் திருமணத்தைப் பற்றி காசிராஜனும் அவனது மனைவியும் சிந்தித்தனர். சுயம்வரம் நடத்தத் தீர்மானித்து, அனைத்து தேச மன்னர்களுக்கும் அழைப்பு விடுத்தனர்.
சுயம்வர நாளில் காசி மாநகரே திருவிழாக் கோலம் பூண்டது. எங்கும் தோரணங்கள் தொங்கவிடப்பட்டன. ஊர் முழுதும் அலங்கரிக்கப்பட்டன. பல தேசத்து மன்னவர்களும் காசி மாநகரை நோக்கிப் புறப்பட்டு வந்தனர்.
அவ்வாறு வந்த மன்னவர்களில், மகத நாட்டின் அரசகுமாரன் திரிலோசனனும் ஒருவனானான். அங்கு வந்த மன்னர்கள் அனைவரும் அழகும் கம்பீரமும் வீரமும் நிரம்பியவர்கள். எனினும் திரிலோசனோ ஏனைய மன்னர்களிடையே தனித்து உயர்ந்து நின்றான். அவன் அழகையும் தோள்களையும் கண்டவர்கள் கண் கொட்டாது புருவம் உயர்த்தி நின்றனர்.
சுயம்வர நாளும் வந்தது. எல்லா அரசகுமாரர்களும் தத்தமது ஆசனங்களில் வீற்றிருந்தனர். திரிலோசனன் கம்பீரமாகவும் அழகு பொலியவும் அமர்ந்திருந்தான்.
அப்போது, காசிராஜன், அரசகுமாரர்களுக்கு ஒரு போட்டி வைத்தான். கூண்டில் அடைக்கப்பட்ட ஒரு இளஞ்சிங்கத்தைக் காட்டி, அதை அடக்குபவர்களுக்கே தன் பெண்ணான மதிவாணியைத் திருமணம் செய்து தரப் போவதாகக் கூறினான்.
மதிவாணியின் மீது எல்லா அரசகுமாரர்களும் விருப்புற்று இருந்தபோதிலும், அங்கு இருந்த இளஞ்சிங்கத்தைக் கண்டு அவர்கள் அஞ்சத் தொடங்கினர்.
சிங்கத்தைத் தான் அடக்கப் போவதாகக் கூறி, திரிலோசனன் எழுந்து நின்றான். கூண்டு திறக்கப்பட்டது. பாய்ந்து வெளியே வந்த சிங்கத்தை ஒரேபிடியாக பிடித்து, அதனோடு போர் புரியத் தொடங்கினான். அங்கிருந்த அரசகுமாரர்களும், மன்னர்களும், பெண்களும் திரிலோசனனுக்கும் சிங்கத்திற்கும் இடையே நடந்த போரினை இமை கொட்டாமல் கண்டனர். இறுதியில் சிங்கத்தை அடக்கிவிட்டான் திரிலோசனன்.
பிற அரசகுமாரர்கள் நாணி தலைகவிழ்ந்து நின்றனர். மதிவாணி திரிலோசனுக்கு மலர்மாலை சூட்டினாள். வேத கோஷங்கள் முழங்க, வேதியர் புடைசூழ திரிலோசனனுக்கும் மதிவாணிக்கும் திருமணம் இனிதே நடைபெற்றது.
மதிவாணியைத் திருமணம் செய்து கொள்ள முடியாமல் போன பல மன்னர்கள் திரிலோசனன் மீது பொறாமை கொண்டனர்.
திருமணம் முடிந்த அன்று மாலை, திரிலோசனன் கங்கை நதியில் நீராடி, காசி விசுவநாதப் பெருமானை வணங்கியபடி மெய்மறந்து நின்றிருந்தான். அவ்வேளையில் அவன் மீது பொறாமை கொண்ட மன்னன் ஒருவன், வாளால் திரிலோசனின் தலையை வெட்டி வீழ்த்தினான்.
திரிலோசன் தலை வேறு, உடல் வேறாக விழுந்தான். திருமணம் ஆன நாளிலேயே தன் கணவன் இறந்து போனதை அறிந்து மதிவாணி மூர்ச்சையடைந்து விழுந்தாள். காசிராஜனும் அவனது மனைவியும் கதறி அழுதனர்.
தன் கணவன் இறந்த துக்கத்தைத் தாளாத மதிவாணி, அன்றிரவு யாரும் அறியாதபடி, தற்கொலை செய்து கொள்வதற்காக, கங்கை நதியில் குதித்தாள். ஆனால், கங்கையானவள் அவளைக் கொல்லத் துணியாது நின்றாள்.
மறுநாள் காலை கங்கை நதியில் நீராட வந்த கௌதம முனிவர், நதியில் ஒரு பெண் தத்தளித்து வருவதைக் கண்டார். உடனே ஆற்றில் குதித்து, அவளது கூந்தலைப் பற்றி கரையிலேற்றினார். காப்பாற்றப்பட்ட மதிவாணி, முனிவரின் பாதங்களில் விழுந்து அழுதாள்.
கவுதமரோ அவளை போக்கி, ''பெண்ணே! நீ தீர்க்க சுமங்கலியாக வாழ்வாயாக!'' என்று வாழ்த்தினார். உடனே மதிவாணியோ, துயரம் தாங்காமல் அழுதாள்.
''முனிவரே! திருமணம் ஆன முதல் நாளிலேயே என் கணவன் இறந்து விட்டான். அந்தத் துயரத்தை தாங்க முடியாமல்தான் நான் கங்கையில் விழுந்து என் உயிரை மாய்த்துக் கொள்ளச் சென்றேன். இதை அறியாமல், என்னை, 'தீர்க்க சுமங்கலியாக வாழ்வாயாக!' என்று வாழ்த்துகிறீர்களே?'' என்று கூறி அழுதாள்.
அதற்கு கவுதமர், ''பெண்ணே! வருத்தம் கொள்ள வேண்டாம். இந்தப் பிறவியில் மீதமுள்ள காலத்தை தவமிருந்து கழிப்பாயாக. இதே திருமாங்கல்யம் உன் கழுத்தில் இருக்கும்படியே மறுபிறவி எடுப்பாய். அப்போது உன் கணவன் சூரிய குலத்தில் பிறப்பான். இந்த மாங்கல்யம் பிற மனிதர்களின் கண்களுக்குத் தெரியாது. உன் கணவனின் கண்களுக்கு மட்டுமே தெரியும். நீ அவனோடு பல்லாயிரம் ஆண்டு புகழ் பெற்று வாழ்வாயாக,'' என்று வாழ்த்தினார்.
மதிவாணி, கவுதமரின் ஆசிரமத்திலேயே தவம் புரிந்து, தன் வாழ்நாளைக் கழித்தாள். மறுபிறவியில் சந்திரமதியாகப் பிறந்தாள்.
திரிலோசனன் அரிச்சந்திரனாகப் பிறந்தான். சுயம்வரத்தில், யாரும் காண முடியாத திருமாங்கல்யத்தைக் கண்டு, சந்திரமதியை மணம் செய்தான்.
தேவேந்திரன், தேவலோகத்தில் அமர்ந்திருந்த முனிவர்களிடம், ''பூமியில் சிறந்த மன்னனாகத் திகழ்பவன் யார்?'' என்று கேட்டான். அதற்கு வசிஷ்ட முனிவர், ''என் சீடனான அரிச்சந்திரனே எல்லா மன்னர்களிலும் உயர்ந்தவன்,'' என்று கூறினார்.
இதைக் கேட்ட விசுவாமித்திரர், அரிச்சந்திரன் பொய் கூறுகிறவன்தான் என்று வசிட்டரின் கூற்றை மறுத்துப் பேசினார். கூடவே அதை, தான் நிரூபிக்கப் போவதாகக் கூறி அரிச்சந்திரனை பல துன்பங்களுக்கு ஆளாக்கினார். இதற்குக் காரணம் என்ன?
முற்பிறவியில் திரிலோசனனாகப் பிறந்திருந்த அரிச்சந்திரன், விசுவாமித்திரரைப் பணிந்து, ''எனக்கு இனி பிறவிகள் நேராதபடி செய்தருள வேண்டும்,'' என்று வேண்டிக் கொண்டான். அதற்கு விசுவாமித்திரர், ''திரிலோசனா! நீ பல பிறவிகள் எடுத்து தீர்க்க வேண்டிய ஊழ்வினைகள் நிறையவே உள்ளன. அவற்றையெல்லாம் நான் உனக்கு மறுபிறவியில் காட்டுவேன். அவற்றை வெல்ல வேண்டுமானால் நீ வாய்மைநெறி தவறாது வாழ்ந்து காட்ட வேண்டும். அவ்வாறு செய்வாயானால், மறுபிறவியோடு உன் பிறவி முடிந்து முக்தி பெறுவாய்,'' என்று அருள் புரிந்தார்.
திரிலோசனன் அவ்வாறே செய்வதாக ஒப்புக் கொண்டான். மறுபிறவியில் அரிச்சந்திரனாகப் பிறந்தான். அவன் கொண்ட ஊழ்வினைகளை எல்லாம் அப்பிறவியிலே அனுபவித்து விடுமாறு செய்தார் விசுவாமித்திரர். அவனும் வாய்மைநெறி தவறாது, அவ்வினைகளின் பயனை எல்லாம் கடந்தான். அதோடு, மீண்டும் பிறவி வாய்க்காத பெரும்பேறு பெற்றான்.

நிம்மதியே இல்ல!

ஒரு நாள் முல்லா வெளியூருக்குச் சென்று கொண்டிருந்தார். செல்லும் வழியில் ஒரு மரத்தடியில் ஒரு மனிதன் அமர்ந்திருந்தான். பார்வைக்கு ஒரு செல்வந்தனைப் போல் காட்சியளித்த அவன் மிகுந்த கவலையோடு காணப்பட்டான்.
முல்லா அந்த மனிதனின் அருகில் சென்று அமர்ந்தார். அந்த மனிதனை நோக்கி, ''ஐயா! தங்களைப் பார்த்தால் வசதியான குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவர் என்று தெரிகிறது. தாங்கள் கவலையோ, சங்கடமோ அடைவதற்கான வாய்ப்பு இருக்கும் என்று தோன்றவில்லை. ஆனால், தங்களைப் பார்த்தால் மிகுந்த கவலையும் வேதனையும் அடைந்தவர் போல் தோன்றுகிறது. தங்கள் கவலைக்குக் காரணம் என்ன என்று நான் அறிந்து கொள்ளலாமா?'' என்று வினவினார். அந்த மனிதன் முல்லாவை நோக்கி, ''நண்பரே! நீர் நினைப்பது போல, நான் வசதிகள் நிறைந்த ஒரு செல்வக்குடிமகன்தான். எனக்கு ஏராளமான செல்வம் இருக்கிறது. வீடு, நிலம் போன்ற சொத்துக்களும் நிறைய உண்டு. இவ்வளவு சுகபோக வசதிகள் இருந்தும் என்னால் ஒரு நிமிடம் கூட மகிழ்ச்சியாக இருக்க முடியவில்லை.
''எனக்கு இருக்கும் செல்வங்களை யாராவது வஞ்சனை செய்து பறித்துக் கொள்வரோ என்று எனக்கு எப்போதும் பெருங்கவலையாக இருக்கிறது. இப்போது கூட இதோ என் கையிலிருக்கும் பைக்குள் ஆயிரம் பொற்காசுகள் இருக்கின்றன. நான் வீடு போய் சேர்வதற்குள் இந்த பணப்பைக்கு யாரால் என்ன ஆபத்து ஏற்படுமோ என்று கவலையாக இருக்கிறது,'' என்று கூறினார்.
முல்லா அந்த செல்வந்தனின் கையில் இருந்த பணப்பையைத் திடீரெனப் பிடுங்கிக் கொண்டு ஓட ஆரம்பித்தார்.
அதைக்கண்டு பதறிப்போன செல்வந்தன், ''ஐயோ என் பணம் போய்விட்டதே... என் பணம் போய்விட்டதே!'' என்று அலறியவாறு முல்லாவைத் துரத்திக் கொண்டு ஓடினான்.
முல்லா எங்கெங்கோ ஓடி ஆட்டம் காண்பித்த பின்னர், செல்வந்த முதலில் சந்தித்த மரத்தடிக்கே வந்து சேர்ந்தார்.
பணப்பையை மரத்தடியில் வைத்துவிட்டு அருகிலிருந்த புதருக்குப் பின்னால் சென்று ஒளிந்து கொண்டார் முல்லா.
மூச்சிரைக்க ஓடிவந்த செல்வந்தன்
தம்முடைய பணப்பை மரத்தடியில் கிடப்பதைக் கண்டு மிகவும் மகிழ்ச்சியடைந்தான்.
'பணம் போய்விட்டதே என்று அதிர்ச்சியும் குழப்பமும் அடைந்தேன். கடவுள் அருளால் என் பணம் திரும்பக் கிடைத்துவிட்டது. இப்போது எனக்கு எவ்வளவு மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறது தெரியுமா?' என்று தனக்குத்தானே கூறிக் கொண்டான் செல்வந்தன்.
புதருக்குப் பின்னால் இருந்து வெளிவந்த முல்லா செல்வனை நோக்கி, ''செல்வக் குடிமகனாரே! வாழ்க்கையில் ஒரு நிமிடம் கூட மகிழ்ச்சியாக இருக்க முடியவில்லை என்று கூறிக் கொண்டிருந்தீர்கள் அல்லவா?
''கொஞ்ச நேரமாவது நீங்கள் மகிழ்ச்சியடைய வேண்டும் என்றுதான் பணப்பையை நான் தூக்கிக் கொண்டு ஓடினேன். பறிபோய்விட்டதாக நீங்கள் நினைத்துக் கொண்டிருந்த பணப்பை திரும்பக் கிடைத்ததும் கொஞ்ச நேரம் உங்களுக்கு மகிழ்ச்சியாக இருந்தது அல்லவா? அது உங்களுக்கு ஒரு லாபம் தானே!'' என்று கூறினார்.
அதைக்கேட்ட செல்வன், ''நீ கூறியது உண்மைதான். நீர் சொன்னதுபோல் பறிபோன பணம் கிடைத்தவுடன் நான் மகிழ்ச்சியாக இருக்க முடிந்தது,'' என்று கூறினான்.
பிறகு செல்வந்தன் முல்லாவை நோக்கி, ''ஐயா! நீர் என்னைப் போல் ஒரு செல்வர் இல்லை போல் தோன்றுகிறது. சாமானிய நிலையில் உள்ள ஒரு மனிதராகத்தான் இருப்பீர்கள் என்று நினைக்கிறேன். இவ்வாறு பொருளாதார வளத்தில் தாழ்ந்த நிலையில் உள்ள நீங்கள் முகமலர்ச்சியுடனும், மகிழ்ச்சியுடனும் காணப்படுகிறீர்களே, இது எவ்வாறு சாத்தியப்படுகிறது?'' என்று கேட்டார்.
''அது ஒரு ரகசியம்!,'' என்றார் முல்லா.
'அந்த ரகிசயத்தை எனக்குச் சொல்லுங்களேன். நானும் அதைத் தெரிந்து கொண்டால் உங்களைப் போல நிரந்தரமான மகிழ்ச்சியோடு இருக்க முடியுமல்லவா?'' என்று செல்வன் கேட்டுக் கொண்டான்.
''அது மிகவும் சாதாரண விஷயம்தான். மனிதன் செல்வத்தின் மீது பேராசை கொண்டு அலையும் வரை மனிதனுக்கு மன நிம்மதியோ, மகிழ்ச்சியோ சற்றும் இருக்காது. தமது அவசியத் தேவைகளுக்கு மட்டுமே பணத்தைச் சம்பாதிக்கும் மனிதனிடம் பேராசை இருக்காது. ஆகவே, அவனால் நிரந்தரமான மகிழ்ச்சியுடன் வாழ முடியும். இதுதான் நான் மகிழ்ச்சியாக இருப்பதற்கான காரணம்!''
முல்லா கூறியது ஒரு மகத்தான உண்மை என்ற உணர்வு செல்வந்தனுக்கு ஏற்பட அதை பற்றி அவன் ஆழ்ந்து சிந்திக்கத் தொடங்கினான்.

அன்பு, மன்னிப்பு

ஒரு சமயம் புத்தரும், அவருடைய சீடர்களும் காட்டில் தூங்கிக் கொண்டிருந்தனர். அப்போது ஒரு திருடன் அங்கு வந்து ஒரு கிண்ணத்தை எடுத்துக் கொண்டு ஓடினான். அப்போது அவனது கால், புத்தரின் காலில் பட்டு இடறியது. புத்தர் விழித்துக் கொண்டார். இடறியதால் சற்று தடுமாறிய அந்தத் திருடன், சற்று சமாளித்துவிட்டு வேகமாக ஓடினான். அவன் ஒரு கிண்ணத்தை எடுத்துக் கொண்டு ஓடுவதைப் பார்த்தார் புத்தர்.
உடனே தன் அருகில் படுத்திருந்த ஒரு சீடனைத் தட்டி எழுப்பினார். பிறகு துணி மூட்டையிலிருந்து ஓர் அழகிய கிண்ணத்தை எடுத்து அவனிடம் கொடுத்தார்.
''யாரோ ஒருவன் நம்மிடமிருந்த ஓட்டைக் கிண்ணத்தை எடுத்துக் கொண்டு ஓடுகிறான். பாவம்... அந்தக் கிண்ணம் அவனுக்குப் பயன்படாது. நீ வேகமாக ஓடிச் சென்று இந்தப் புதிய கிண்ணத்தை அவனிடம் கொடுத்து விட்டு வா. இதோ... இந்தப் பக்கம்தான் அவன் ஓடினான். விரைந்து ஓடு,'' என்றார் புத்தர்.
அவர் காட்டிய திசையில் சீடன் ஓடினான். நீண்ட நேரம் ஓடிய பின் திருடனைப் பிடித்தான்.
''அன்பனே! சற்று நில்! நீ தூக்கிக் கொண்டு ஓடி வந்தது ஓட்டைக் கிண்ணம். அது எதற்கும் பயன்படாது. அதற்குப் பதில் இந்தப் புதுக் கிண்ணத்தை வைத்துக் கொள். என் குருநாதர்தான் இந்த விஷயத்தை உன்னிடம் சொல்லி இந்தக் கிண்ணத்தை கொடுத்துவிட்டு வரச் சொன்னார்!'' என்று சொல்லி விட்டுக் கிண்ணத்தை அவன் கையில் திணித்தான்.
திருடனோ நெகிழ்ந்து விட்டான்.
அவன் கண்களில் நீர் திரண்டது. புத்தரின் அன்பு அவனைத் தடுமாற வைத்தது.அவன் சீடனுடன் நடந்து புத்தரை வந்தடைந்தான்.
''என்னை மன்னித்து விடுங்கள்!'' என்று கூறி அப்படியே அவர் கால்களில் விழுந்தான்.
புத்தர் அவனை வாஞ்சையோடு அள்ளி அணைத்தார்.
அப்போதே அவனும் அவரது சீடர்களில் ஒருவனாகிவிட்டான்.
அன்பு, மன்னிப்பு என்ற இந்த இரண்டு குணங்கள் மனிதர்களை எப்படி மாற்றிவிடுகிறது

மன உறுதி

ஒரு சமயம் மாவீரன் நெப்போலியனின் வீரத்தை சோதிக்க விரும்பிய ஐரோப்பியத் தலைவர்கள், அவருக்கு ஒரு சோதனை வைத்தனர்.
அதன்படி ஓர் தேநீர் விருந்து ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது. அதில் நெப்போலியன் உட்பட அவரது படைத் தளபதிகள் மற்றும் முக்கிய வீரர்கள் பலரும் கலந்து கொண்டனர். அனைவரும் தேநீர் அருந்தும் போது வெளியே ஒரு பீரங்கியை வெடிக்கச் செய்வது என்று ஏற்கனவே திட்டம் தீட்டப்பட்டிருந்தது. வெளியே பீரங்கி ஒன்று தயார் நிலையில் இருந்தது. உள்ளே நெப்போலியன் உட்பட அனைவரும் தேநீர்க் கோப்பைகளை எடுத்து தேநீரை அருந்தத் தொடங்கினர்.
அப்போது—
பலத்த ஓசையுடன் வெளியே இருந்த பீரங்கியை வெடிக்கச் செய்தனர். சற்றும் எதிர்பாராத அந்தச் சத்தத்தைக் கேட்டதும் திடுக்கிட்டுப் போன அனைவரும் பயத்தால் நடுங்கி, கையிலிருந்த தேநீர்க் கோப்பைகளைக் கீழே போட்டு விட்டனர்.
ஆனால் —
நெப்போலியன் திடுக்கிடவே இல்லை. மிகவும் இயல்பாக இருந்த அவர் தேநீரைச் சுவைத்தபடி, ''அங்கு என்ன சத்தம்?'' என்று மட்டும் கேட்டார். அவரது மன உறுதியைக் கண்ட ஐரோப்பியத் தலைவர்கள் மெய்சிலிர்த்துப் போயினர்.

நம்மில் யார் பெரிய துறவி

பகுதாதில் ஒரு கலீ·பா இருந்தார். அவருடைய நடவடிகைகள் மிகவும் ராஜரீகமாகவும்
ஆடம்பரமாகவும் இருக்குமாம்.
                கலி·பா என்னும் பதவி சாதாரணமானதல்ல. இஸ்லாமிய அராபியர் பலநாடுகளைக் கைப்பற்றி அங்கெல்லாம் இஸ்லாத்தைப் பரப்பினர். அத்தனை நாடுகளிலும் இருந்த இஸ்லாமியர்கள் அனைவருக்கும் மதத்தலைவராகவும் பேரரசராகவும் விளங்கியவர் கலீ·பா. எந்த ஒரு நாட்டிற்கும் சுல்த்தானாக முடிசூட்டப்படுபவர் கலீ·பாவிடம் சன்னத்து வாங்கவேண்டும். அப்போதுதான் அவருடைய பதவி அங்கிகரிக்கப்படும்.

                அவர் ஒருமுறை நாட்டுவளப்பம் காண தேசசஞ்சாரம் செய்தார். ஒவ்வொரு இடத்திலும்
கூடாரம் இறக்கித் தங்கினார். அவருடையகூடாரம் மிகப்பெரிதாகவும், பட்டாலும்
ஜரிகையாலும் போர்த்தப்பட்டதாகவும்இருக்கும். முளைகள்கூட பொன்னால் ஆனவை.

                அவருடைய பெரிய கூடாரத்தைச் சுற்றிலும் இன்னும் பல கூடாரங்கள். அவருடைய பரிவாரங்கள், அந்தப்புரம், படைவீடுகள் எல்லாமாகச் சேர்ந்து ஒரு நடமாடும் நகரமே அங்கிருந்தது. கடைவீதிகள் முதலியவையெல்லாம் கொண்டு பல வீதிகள் தெருக்கள் கொண்டு விளங்கியது.  
                அவர் ஒருமுறை அவ்வாறு டேரா அடித்திருக்கும்போது ஒரு பக்கிரி அவரை பார்க்க வந்தார். மிகுந்த அழுக்குடை, கந்தல். சிக்குப்பிடித்த நீண்ட சடைகள்.

                அவர் வந்ததும் வராததுமாக கலீபாவைப்பார்த்து, அவருடைய ஆடம்பரத்தைக் கண்டதனமாகக் கண்டித்து, திட்டி, சாபம ்கொடுக்கலானார்.

                கலீபா அவரை வணங்கி, ' ஐயா! ஆடம்பரமாயிருப்பதுவும் பாவம் என்பது உங்களால் தெரியவருகிறது. அதிலிருந்து மீள்வதற்கு என்ன செய்வது?' என்று கேட்டார்.

                அதற்கு பக்கிரி, 'பாவத்துக்குத் தூண்டுதலாகவும் நித்தியமில்லாதவையானதும் ஆகிய இவற்றையெல்லாம் துறந்து, என்னுடைய சீடனாகி வெளியேறு', என்றார்.

                உடனே கலீபா தன்னுடைய முடியையும் முத்திரை மோதிரத்தையும் கழற்றி அமைச்சரிடம் கொடுத்துவிட்டு, "்சரி, வாரும். போகலாம்." என்று புறப்பட்டார்.

                கலீபாவும் பக்கிரியும் சிறிது தூரம்சென்றதும், பக்கிரி நிதானித்து நின்று, சூள் கொட்டிவிட்டு, வந்தவழியே  அவசரம் அவசரமாகத் திரும்பிப் போகலானார்.

                "எங்கே செல்கிறீர்கள்?", என்று கலீபா கேட்டார்.

                "சற்று இரும். என்னுடைய துணிமூட்டையை உன்னுடைய கூடாரத்தில் வைத்துவிட்டு
வந்துவிட்டேன். போய் எடுத்துக்கொண்டுவருகிறேன்", என்றார்.

                அதற்கு கலீபா  சொன்னார்:
                " சரிதான் உன்னுடைய துறவறம். நான் அப்பேர்ப்பட்ட சாம்ராஜ்யத்தையே நீ சொன்னசொல்லுக்காக அப்படியேஉதறித்தள்ளிவிட்டு வருகிறேன். உன்னால்  உன்னுடைய அழுக்கு மூட்டையைக்கூட துறக்கமுடியவில்லையே! நான் அத்தனை ஆடம்பரத்தையும் ஒரு கலீபா என்ற முறையிலேயே அனுபவித்துவந்தேன். அவை என் உடலைமட்டுமே தொட்டன. என் மனதை எப்போதுமே அவை வருடக்கூட இல்லை. பற்று ஏதுமில்லாமலேயே அவற்றை நான் வைத்திருந்தேன். ஒரு நொடியில் அவற்றையெல்லாம் தூக்கி எறிந்துவிட்டு வர என்னால் முடிந்தது".
                "நம்மில் யார் பெரிய துறவி?  நீரா நானா?' என்றாராம்.

'மூர்த்தி டெய்லரிங் பேலஸ்'

மூர்த்தி என்பது அவருடைய பெயர். மதுரையில் மேலச்சித்திரை வீதியிலிருந்த எங்களுடைய கட்டடத்தில் அவர் 'மூர்த்தி டெய்லரிங் பேலஸ்' என்னும் ultra-modern தையற்கடை யன்றை வைத்திருந்தார். 1950-ஆம் ஆண்டிலிருந்து அவர் அங்கு இருந்தார்.

                    தையல் தொழிலுக்கே ஒரு தனி கௌரவத்தைத் தமிழகத்தில் ஏற்படுத்தியதில் அவரே முதல் ஆள்.
                    நான் சொல்வது ஐம்பதாண்டுகளுக்கு முன்னர்.
                    தன்னுடைய இருக்கைக்குமேலே ஒரு எண்ணெய் வண்ண ஓவியம்.
                    அதில் உலகக்கோளம். அதன் முன்னணியில் ஒரு கத்தரிக்கோல். அந்தக்  கத்தரிக்கோல் வாய் திறந்திருக்கும். அதன் நடுவே நூல் கோர்த்த ஓர் ஊசி. மேலே தலைப்பு.
                    'வாழ்க உலகெலாம் கத்தரிக்கோல்'.
                    உலகத்தின் கீழே, ஒரு நீண்ட வாசகம், "என் வாழ்வின் பிழைப்பூட்டும் தலைவனாகவும்....." என்று ஆரம்பிக்கும். கடைசியில் "என் அருமைக் கத்தரிக்கோலே" என்று முடித்திருப்பார். அடியில் கையெழுத்து. 'ந. க. ஆ. மூர்த்தி' என்று போட்டிருப்பார்.

Books to be studied

 விநாயகர் அகவல், திருமந்திரம், ஞான வாசிட்டம், தாயுமானவர் பாடல்கள், சித்தர் பாடல்கள், ஔவை குறள், கைவல்ய நவநீதம், ஒழிவில் ஒடுக்கம், குணங்குடி மஸ்தான் சாஹேப் பாடல்கள்

தூங்காமல் தூங்கி சுகம் பெறுவதெக்காலம்

ஆங்காரம் உள்ளடக்கி ஐம்புலனைச் சுட்டறுத்துத்
தூங்காமல் தூங்கி சுகம் பெறுவதெக்காலம்?

 

நானெனும் தன்மை நண்ணிடாதென்னைக்
காண நீ வந்து காப்பதுன் கடனே

முக்கியமான நூல்களாக பயின்றவை

முக்கியமான நூல்களாக  பயின்றவை விநாயகர் அகவல், திருமந்திரம், ஞான வாசிட்டம், தாயுமானவர் பாடல்கள், சித்தர் பாடல்கள், ஔவை குறள், கைவல்ய நவநீதம், ஒழிவில் ஒடுக்கம், குணங்குடி மஸ்தான் சாஹேப் பாடல்கள் ஆகியவை.

சும்மா இரு சொல்லற

சும்மா இரு சொல்லற

மச்சயந்திரம்

 துரௌபதையின் சுயம்வரத்தில் முக்கியமான போட்டியன்று இருந்தது.
    மச்சயந்திரம் என்றொரு யந்திரம் இருந்தது.
    உயரத்தில் ஒரு தூணில் குறிக்குக் கம்பத்தில் நிறுவப்பட்ட யந்திரம் அது. அதில் ஒரு மீன் பதுமை வேகமாகச்சுழன்று கொண்டிருக்கும்.
    அதன் க்ண்ணைப் பார்த்து அதனை அம்பால் அடிக்கவேண்டும்.
    சுலபமாகத் தோன்றக்கூடும்.
    அவ்வளவு சுலபமில்லை.
    அந்த மீன் பதுமைக்குக் கீழே இரண்டு சக்கரங்கள் சுழன்றுகொண்டிருக்கும். அவற்றில் துவாரங்கள் இருக்கும்.
    இந்தச் சக்கரங்களும் ஒன்றுக்கு ஒன்று எதிரும் புதிருமாகச் சுழன்றுகொண்டிருக்கும்.
    இந்த இரண்டு சக்கரங்களின் துவாரங்கள் ஒன்றாகச் சேரும்போது அவற்றின் நேரே மீனின் கண்ணும் வரவேண்டும்.
    அந்த இரு சக்கரங்களின் துவாரங்களின் வழியாக மீனின் கண்ணைல் அமபு எய்யவேண்டும்.
    அத்துடன் விட்டார்களா?
    இல்லை.
    அந்த மச்ச யந்திரத்துக்கு நேர் கீழே ஒரு தடாகம். அதில் நிர்மலமான நீர்; அசைவற்று இருக்கும்.
    அந்த நீரில் மேலேயுள்ள மச்சயந்திரத்தின் பிரதிபிம்பம் தெரியும்.
    மேலே மச்சயந்திரத்தைப் பார்க்காமல் கீழே தண்ணீரில் தெரியும் பிம்பத்தைப் பார்த்துக்கொண்டு மேலே அம்மைக்குறிவைத்து எய்யவேண்டும்.
    அவ்வளவுதானா?
    இல்லை.
    இன்னும் இருக்கிறது.
    அந்தத் தடாகத்தில் ஒரு பெரிய தராசு இருக்கும். அந்தத் தராசின் இரு தட்டுகளிலும் தட்டுக்கு ஒரு காலாக வைத்து ஊன்றி அதில் இசகாமல் பிசகாமல் நின்று அங்கிருந்து கீழே பார்த்து தண்ணீரில் தெரியும் பிம்பத்தின் மூலம் குறியைக் குறித்துக்கொண்டு, மேலே வில்லைத்துக்கிப்பிடித்து நாணை அம்பைப்பூட்டி நாணை இழுத்துவிட்டு மீனின் கண்ணைச் சுழலும் சக்கரங்களின் துவாரங்களின் வழியாக அடிக்கவேண்டும்.

    அப்படித்தான் குறிபார்த்து மச்ச யந்திரத்தின் மீனின் கண்ணில் அமபை எய்து துரௌபதையின் கரத்தை வென்றான் அர்ஜுனன்.

பாபஞ்செய் யாதிரு மனமே

பாபஞ்செய் யாதிரு மனமே - நாளைக்

கோபஞ்செய் தேயமன் கொண்டோடிப் போவான்

பாபஞ்செய் யாதிரு மனமே.

ஆதி சங்கரர் ஆன்மிக சிந்தனைகள்

* தந்தைக்குக் கடனைத் தீர்த்து வைப்பதற்கு பிள்ளைகள் இருக்கின்றனர் ஆனால் அறியாமைத் தளையை நீக்கி விடுவிக்க அவரவரால் மட்டுமே முடியும்.

 

* மனிதப்பிறவி, ஞானத்தில் நாட்டம், மகான்களின் தொடர்பு இவை மூன்றும் கிடைப்பது அரிது. தெய்வத்தின் அருள் காரணமாகவே இவை ஒருவனுக்கு கிடைக்கின்றன.

 

* பொருள் தேடும்வரை சுற்றத்தினர் நம் மீது அன்பு வைத்திருப்பார்கள். நோயினால் தளர்ந்தபோன பின் யாரும் நம்மைக் கண்டுகொள்ள மாட்டார்கள். 

ஆதி சங்கரர்

காய்ந்த எலும்புத் துண்டைக் கடித்த நாய், தன் வாயிலிருந்து வழிந்த ரத்தத்தை எலும்பிலிருந்து வருவதாக எண்ணி மேலும் அழுத்தமாகக் கடித்து துன்பத்தை அடையும். அதுபோல் மனிதனும் ஆசைகளைப் பெருக்கிக் கொண்டு துன்பத்தை அனுபவிக்கிறான்.

 

* பாலைவனத்தில் தூரத்தில் தெரியும் கானல்நீர் அருகில் சென்றதும் மறைவது போல, மனதில் வாழ்வில் உண்டாகும் இன்பங்களும் நம்மை ஏமாற்றக்கூடியவையே. அவை நிரந்தரமானதல்ல

 

* நம்மை ஆட்டிப்படைப்பது நம் மனமே. உருவமற்ற இந்த மனம் பெரிய உருவம் படைத்த நம்மை எப்படியெல்லாம் ஆட்டிப் படைக்கிறது என்று யோசித்துப் பாருங்கள். மனதுடன் நடத்தும் போராட்டம் என்றும் ஓய்வதில்லை. விழிப்பு நிலையில் மட்டுமல்ல, உறக்க நிலையிலும் கூட மனதின் போராட்டம் நம்மை விட்டு ஒருபோதும் நீங்குவதில்லை

 

* உடலுக்கு கிடைக்கும் இன்பத்தை எவ்வளவு தான் அனுபவித்தாலும் ஒருவனுக்கு நிரந்தரமான திருப்தி கிடைக்கப் போவதில்லை. இருந்தாலும், மனம் அந்தஆசையை விட்டு விட இடம் தருவதில்லை.

உலகில் மலரை விரும்பாதவர்கள் யார்?

கடுஞ்சொல் பேசாதவர்கள் மென்மையான மலர் போன்ற வர்கள். அவர்களை எல்லோரும் உயர்வாக மதித்துப் போற்றுவர். உலகில் மலரை விரும்பாதவர்கள் யார்? 

புலனடக்கம்

புலனடக்கம் என்பது வெறும் புலன்களை மட்டும் சார்ந்தது அல்ல. மனம், மொழி, மெய் என்ற மூன்றையும் அடக்கி வாழ்வதே புலனடக்கம் ஆகும்.

கௌதம புத்தர்

கௌதம புத்தர் மகிழ்ச்சிகளை இருவகையாகப் பிரிக்கிறார். அதை வைத்தே மனிதன் அந்த மகிழ்ச்சிக்காக செல்ல வேண்டுமா அல்லது தவிர்க்க வேண்டுமா என்று தீர்மானிக்க வேண்டும் என்கிறார். "எந்த மகிழ்ச்சியை அனுபவிப்பதில் நம் நல்ல குணங்கள் குறைந்து தீய குணங்களும், தீய விளைவுகளும் அதிகரிக்கின்றனவோ அந்த மகிழ்ச்சியை மனிதன் விலக்க வேண்டும். எந்த மகிழ்ச்சியை அனுபவிப்பதில் நற்குணங்கள் அதிகரித்து நல்ல விளைவுகளும் ஏற்படுகின்றனவோ அந்த மகிழ்ச்சிக்காக மனிதன் முயல வேண்டும்"

அறிவுக்கும் ஞானத்திற்கும் உள்ள வேறுபாடு

அறிவுக்கும் ஞானத்திற்கும் உள்ள வேறுபாடு என்ன ?
முனிவரின் பதில் :  நீ அறிவாளியாய் இருக்கும் போது பாதையை காண ஒரு விளக்கை உபயோகிப்பாய்
ஆனால் நீ ஞானியாகும் போது நீயே அந்த விளக்காகிறாய் .

நாம் பிறப்புக்கு முன்னால் எங்கே

நாம் பிறப்புக்கு முன்னால் எங்கே
நாம் இறப்புக்குப் பின்னால் எங்கே
இதில் பாதியை அறிந்தவன் இங்கே
இதன் மீதியை அறிந்தவன் எங்கே  ??

கல்லணை வரலாறு :

கல்லணை வரலாறு :
     இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன் காவிரி ஆற்றின் குறுக்கே சோழ மன்னன்   கரிகாலன் கட்டிய கல்லணை இன்றும் கம்பீரமாக நிற்கிறது . இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன் காவிரி ஆற்றில் எப்போதும் நீர் ஓடிக் கொண்டே இருக்கும். திடீர் என்று வெள்ளப் பெருக்கு ஏற்பட்டு ஏராளமான பேரழிவை ஏற்படுத்தும்.
        எப்போதும் நீர் ஓடிக் கொண்டிருப்பதால் காவிரி ஆற்றில் அணை கட்டுவது என்பது மிகவும் சவாலான விஷயம் .
அதனால் எந்த தொழில் நுட்பமும் இல்லாத அந்த காலத்தில் கல்லணையை கட்டியது ஒரு ஆச்சரியம் .
     கரிகாலன் கடல் நீரில் காலை நனைத்துக் கொண்டிருக்கும் போது கல்லணையை எப்படி கட்டுவது என்பதற்கான யோசனை பிறந்தது . நாம் கடல் கரையில்  அசையாமல்  கால் வைத்திருந்தால்  சிறிது நேரத்தில் மண் அரிப்பு ஏற்பட்டு நம் கால் கரண்டை அளவு மணலில் மூழ்கி விடும். இந்த அடிப்படையில்அணையின்   குறுக்கே தூண்களை நிறுத்தி அதன் மேல் கல்லணையை கட்டினான் கரிகாலன்.

மகிழ்ச்சி

கௌதம புத்தர் மகிழ்ச்சிகளை இருவகையாகப் பிரிக்கிறார். அதை வைத்தே மனிதன் அந்த மகிழ்ச்சிக்காக செல்ல வேண்டுமா அல்லது தவிர்க்க வேண்டுமா என்று தீர்மானிக்க வேண்டும் என்கிறார். "எந்த மகிழ்ச்சியை அனுபவிப்பதில் நம் நல்ல குணங்கள் குறைந்து தீய குணங்களும், தீய விளைவுகளும் அதிகரிக்கின்றனவோ அந்த மகிழ்ச்சியை மனிதன் விலக்க வேண்டும். எந்த மகிழ்ச்சியை அனுபவிப்பதில் நற்குணங்கள் அதிகரித்து நல்ல விளைவுகளும் ஏற்படுகின்றனவோ அந்த மகிழ்ச்சிக்காக மனிதன் முயல வேண்டும்"

Householder life in Jainism

Householder life

Lay Followers Vows

Ascetics follows five great vows absolutely in mind, speech and word. But, for those who want to live in family life and have a keen desire to lead a spiritual life, Jain ethics specify the following small vows (Anuvratas). These vows help to lay out a rational course of life and tend to lead to liberation. Those lay followers who practices anuvrats are known as anuvrati. Anuvratas are twelve in number:

1.Ahimsa Anuvrata: It means abstinence from gross injury or intentional or purposeless violence in word, thought, and deed towards himself or through others or by approving such actions committed by somebody else. In this vow they abstain from engaging in anything that is not strictly required for them.
2. Satya Anuvrata: In this vow, they abstain from gross telling of lies to fulfill their own vested interests, giving false evidence, or denying, or giving back the property of others. They also avoid speaking such truth as would be the cause of killing innocent being.

3 Achaurya Anuvrat: This means abstaining from stealing robbing, looting , thieving, plundering, misappropriating, other's property, and using dishonest and illegal means in acquiring worldly things.

4 Savadara santish: It means abstinence from sexual intercourse with anybody else but ones own wife. They avoid adultery and excessive sexual indulgence totally, and practise continence in regard to intercourse with one's own wife or husband.

5 Aparihraha Anuvrata: This means abstain from hoarding land, gold, house, cattle etc., in large scale and try to make voluntary limits on one's own needs, possessions and acquisitions such as land, real estate, gold, silver, money, other valuable goods, cattle and furniture. In this vow, they vow not to possess accumulations beyond a limited extent.

For strengthening and cultivating the effect of anuvratas, three Gunavratas and four sikshavratas have been pescribed. These seven vratas are supplementary vows. The following Gunavratas are to practiced for the whole lifelike the above five vratas to keep life on the right track.

6 Digvarta parimana: Dig means direction, vrata means a vow. It is a vow to carry out once own movement only within a restricted area. In this vow, they limit the distance up to which he will do in different spatial directions.

7 Upabhoga paribhoga parimana: This means to limit the sensual enjoyment of material things. Upabhoga means consumption of food, drink etc., which can only be used once, the paribhoga means semi-permanent articles like cloth, furniture, ornaments, buildings, etc., which can be used several times. They restricts fifteen types of sinful professions which are known as karmadana like manufacturing and supplying arms, selling meat, cutting forests, etc., twenty six articles such as food, ornaments etc. In this vow, householders limit the everyday usage of the quantity or number of food items, articles, etc.

8. Anarthadanda virati: In this vow householders abstain from all kind of purposeless violence, thinking ill of others, manufacturing or supplying of arms. This prevents themselves from indulging in those acts which are not required.
Among the seven vratas the four are called disciplinary vows or practical vows (sikshavrats). All four vrats are to be practiced repeatedly. Of the four, samayika and deshavakasika are to be observed daily while pushadhopavasa and atithisamvibhaga are observed occasionally.

9.Samayaka: This means abstinence from all sinful activities for a fixed intended period of 48 minutes known as muhurat. While sitting motionless, they perform samayaka meditation and contemplating upon there own soul with equanimity of mind.

10. Deshavakasika It means further lessening in the respect of the sphere of digvrata in certain areas and bhogopbhoga parinama for particular days and limited times. In the foregoing vows renunciation is made for the whole life, but the renunciation for a fixed time or shorter period comes under deshavakasika vrata.

11. Paushadhopavasa: In this vow, they accepts all the restrictions of the monk and pass time in meditation or religious study like a monk for one or more days by retiring household activities and keeping the fast by giving up all kind of food, drink, etc., on the eighth, fourteenth, or fifteenth day of each fortnight or month as per will.

12. Atithisamvibhaga: It means to offer food, drink, medicine and other articles to monk sand nuns with great reverence and with avoidance of all blemishes. It amounts to a sin to prepare food or other things intentionally for their sake. Before taking breakfast or lunch, householders think, wish and feel that it would be better for me if I had the chance to provide some portion of my food to the monk. This is called atithisamvibhaga. If the monk and nuns are not available, even they think about monks and nuns.

All the vows are to be observed in true spirit. By performing and practicing all these vows, and lay follower leads a righteous, spiritual, and pious life.