என்ன செய்ய போகிறோம்?
என்ன செய்ய போகிறோம்?
-----------------------------------------
எவ்வளவு அழகிய பூமி.....என்னை சுற்றி இருப்பது!
என்னதான் வாழ்கை பெரிய சுமையாக தெரிந்தாலும்..
கொட்டுகின்ற பனியும்...அதனை கொஞ்சுகின்ற புல் தரையும் ..
நான் நட்டு வைத்த செடியில் முதல் முதலாய் பூத்து....
நாணத்துடன் சிரிப்பது போன்ற பூவும்...
சின்ன குழந்தை முத்தமாய்..
என் தேகம் நனைக்கும் மழை துளியும்..
என்றோ பிரிந்து வந்தாலும்..
இன்னும் என் இதயத்தின் வலி கொண்ட சிறகாய்.........
இன்றும் என் உயிர் பிசையும்.....
வாழ்ந்து விட்டு வந்த என் தேசத்து வசந்தமும்..
ம்ம் எண்ணியே பார்க்கிறேன்.. இன்னும் ஏதோ இருப்பது போல்த்தான் இருக்கு வாழ்வில்..!
ஆயினும்..
நான் இரசித்த அழகுகள் எல்லாம் என்றும் அப்படியே இருக்க........
தான் மட்டும் இருந்து கொண்டு பூமி .. எம்மை...
காலம் வந்தால் கை அசைத்து வழி அனுப்பி வைக்கும்!!!
கட்டாயம் அது நடக்கும்!!!
இருட்டில் தொலைத்த கறுப்பு மலரா வாழ்வு என்றெண்ணி ...
கனக்கிறது ...நிகழ் காலம்..!!
எதிர் காலம்..........
தன் ஒரு கரத்தினை தான் எங்களுக்காய் தரும்... !
மறு கரத்தை...
தனக்கும் கடவுளுக்கும் இடையில் செய்த ஒப்பந்தம் போலவே ஒளிச்சு வைக்கும்!!
வாழ்வு என்ற படகு கால கடலில் மூழ்கையில்...
நீ நீட்டுகின்ற கையை .. தட்டி விட்டு....
அது தன் பாட்டில் நடை பயிலும்!!!
பிறப்பு ..........ஆரம்பம்!
இறப்பு... முடிவு!!
வாழ்க்கை சிறு இடைவேளை!!
பிறப்புக்கும் இறப்புக்கும் இடையில் என்ன செய்ய போகிறோம்??
நடப்பது நடக்கட்டும்... நம் கையில் என்னவென்று...
உயிர் இருக்கயிலேயே உணர்வு செத்து போவாமா?
இல்லை..... விதியை பிடித்து வந்து...தூக்கில் ஏற்றி...
வெற்றி குதிரையின் முதுகில் பயணம் செய்து...
உன்னையும் என்னையும் தந்த உலகிற்கு...
உருப்படியாய் ஏதும் செய்வோமா?
பச்சை பாய் விரித்த எங்கள் வயல் நிலமும்...
பால் நிலவொளி கொண்டு கழுவிய எம் வீட்டு முற்றமும்...
எப்படி பறி போனதென்று எழுதி வைப்போமா?
இனி வரும் சந்ததி கையிலதை ஏடாய் ஆக்கி கொடுப்போமா?
எப்படி உன் பாட்டன் திரும்ப திரும்ப அடி வாங்கினான்...
எப்படி அவனை அடித்தவனை நாங்கள் திருப்பி அடித்தோம்..
என்றும் மறக்காமல் சொல்வோமா?
காதல்...காதல்..என்று மட்டும் பேசி காலத்தை கொல்வோமா?
இல்லை....கணணி யுகத்துடன் சேர்ந்து ஓடி..
நாமும் கொஞ்சம் வெல்வோமா?
என்ன செய்ய போகிறோம்???
-----------------------------------------
எவ்வளவு அழகிய பூமி.....என்னை சுற்றி இருப்பது!
என்னதான் வாழ்கை பெரிய சுமையாக தெரிந்தாலும்..
கொட்டுகின்ற பனியும்...அதனை கொஞ்சுகின்ற புல் தரையும் ..
நான் நட்டு வைத்த செடியில் முதல் முதலாய் பூத்து....
நாணத்துடன் சிரிப்பது போன்ற பூவும்...
சின்ன குழந்தை முத்தமாய்..
என் தேகம் நனைக்கும் மழை துளியும்..
என்றோ பிரிந்து வந்தாலும்..
இன்னும் என் இதயத்தின் வலி கொண்ட சிறகாய்.........
இன்றும் என் உயிர் பிசையும்.....
வாழ்ந்து விட்டு வந்த என் தேசத்து வசந்தமும்..
ம்ம் எண்ணியே பார்க்கிறேன்.. இன்னும் ஏதோ இருப்பது போல்த்தான் இருக்கு வாழ்வில்..!
ஆயினும்..
நான் இரசித்த அழகுகள் எல்லாம் என்றும் அப்படியே இருக்க........
தான் மட்டும் இருந்து கொண்டு பூமி .. எம்மை...
காலம் வந்தால் கை அசைத்து வழி அனுப்பி வைக்கும்!!!
கட்டாயம் அது நடக்கும்!!!
இருட்டில் தொலைத்த கறுப்பு மலரா வாழ்வு என்றெண்ணி ...
கனக்கிறது ...நிகழ் காலம்..!!
எதிர் காலம்..........
தன் ஒரு கரத்தினை தான் எங்களுக்காய் தரும்... !
மறு கரத்தை...
தனக்கும் கடவுளுக்கும் இடையில் செய்த ஒப்பந்தம் போலவே ஒளிச்சு வைக்கும்!!
வாழ்வு என்ற படகு கால கடலில் மூழ்கையில்...
நீ நீட்டுகின்ற கையை .. தட்டி விட்டு....
அது தன் பாட்டில் நடை பயிலும்!!!
பிறப்பு ..........ஆரம்பம்!
இறப்பு... முடிவு!!
வாழ்க்கை சிறு இடைவேளை!!
பிறப்புக்கும் இறப்புக்கும் இடையில் என்ன செய்ய போகிறோம்??
நடப்பது நடக்கட்டும்... நம் கையில் என்னவென்று...
உயிர் இருக்கயிலேயே உணர்வு செத்து போவாமா?
இல்லை..... விதியை பிடித்து வந்து...தூக்கில் ஏற்றி...
வெற்றி குதிரையின் முதுகில் பயணம் செய்து...
உன்னையும் என்னையும் தந்த உலகிற்கு...
உருப்படியாய் ஏதும் செய்வோமா?
பச்சை பாய் விரித்த எங்கள் வயல் நிலமும்...
பால் நிலவொளி கொண்டு கழுவிய எம் வீட்டு முற்றமும்...
எப்படி பறி போனதென்று எழுதி வைப்போமா?
இனி வரும் சந்ததி கையிலதை ஏடாய் ஆக்கி கொடுப்போமா?
எப்படி உன் பாட்டன் திரும்ப திரும்ப அடி வாங்கினான்...
எப்படி அவனை அடித்தவனை நாங்கள் திருப்பி அடித்தோம்..
என்றும் மறக்காமல் சொல்வோமா?
காதல்...காதல்..என்று மட்டும் பேசி காலத்தை கொல்வோமா?
இல்லை....கணணி யுகத்துடன் சேர்ந்து ஓடி..
நாமும் கொஞ்சம் வெல்வோமா?
என்ன செய்ய போகிறோம்???
Labels: தமிழ்
0 Comments:
Post a Comment
<< Home