மச்சயந்திரம்

 துரௌபதையின் சுயம்வரத்தில் முக்கியமான போட்டியன்று இருந்தது.
    மச்சயந்திரம் என்றொரு யந்திரம் இருந்தது.
    உயரத்தில் ஒரு தூணில் குறிக்குக் கம்பத்தில் நிறுவப்பட்ட யந்திரம் அது. அதில் ஒரு மீன் பதுமை வேகமாகச்சுழன்று கொண்டிருக்கும்.
    அதன் க்ண்ணைப் பார்த்து அதனை அம்பால் அடிக்கவேண்டும்.
    சுலபமாகத் தோன்றக்கூடும்.
    அவ்வளவு சுலபமில்லை.
    அந்த மீன் பதுமைக்குக் கீழே இரண்டு சக்கரங்கள் சுழன்றுகொண்டிருக்கும். அவற்றில் துவாரங்கள் இருக்கும்.
    இந்தச் சக்கரங்களும் ஒன்றுக்கு ஒன்று எதிரும் புதிருமாகச் சுழன்றுகொண்டிருக்கும்.
    இந்த இரண்டு சக்கரங்களின் துவாரங்கள் ஒன்றாகச் சேரும்போது அவற்றின் நேரே மீனின் கண்ணும் வரவேண்டும்.
    அந்த இரு சக்கரங்களின் துவாரங்களின் வழியாக மீனின் கண்ணைல் அமபு எய்யவேண்டும்.
    அத்துடன் விட்டார்களா?
    இல்லை.
    அந்த மச்ச யந்திரத்துக்கு நேர் கீழே ஒரு தடாகம். அதில் நிர்மலமான நீர்; அசைவற்று இருக்கும்.
    அந்த நீரில் மேலேயுள்ள மச்சயந்திரத்தின் பிரதிபிம்பம் தெரியும்.
    மேலே மச்சயந்திரத்தைப் பார்க்காமல் கீழே தண்ணீரில் தெரியும் பிம்பத்தைப் பார்த்துக்கொண்டு மேலே அம்மைக்குறிவைத்து எய்யவேண்டும்.
    அவ்வளவுதானா?
    இல்லை.
    இன்னும் இருக்கிறது.
    அந்தத் தடாகத்தில் ஒரு பெரிய தராசு இருக்கும். அந்தத் தராசின் இரு தட்டுகளிலும் தட்டுக்கு ஒரு காலாக வைத்து ஊன்றி அதில் இசகாமல் பிசகாமல் நின்று அங்கிருந்து கீழே பார்த்து தண்ணீரில் தெரியும் பிம்பத்தின் மூலம் குறியைக் குறித்துக்கொண்டு, மேலே வில்லைத்துக்கிப்பிடித்து நாணை அம்பைப்பூட்டி நாணை இழுத்துவிட்டு மீனின் கண்ணைச் சுழலும் சக்கரங்களின் துவாரங்களின் வழியாக அடிக்கவேண்டும்.

    அப்படித்தான் குறிபார்த்து மச்ச யந்திரத்தின் மீனின் கண்ணில் அமபை எய்து துரௌபதையின் கரத்தை வென்றான் அர்ஜுனன்.